słownik Polsko-Łacina »
więc w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| więc adverb …służący do tworzenia konstrukcji, w których zdanie za spójnikiem opisuje czynność, która nastąpiła, ponieważ odbyła się czynność opisana w zdaniu przed spójnikiem | ergoadverb |
| więc conjunction …służący do tworzenia konstrukcji, w których zdanie za spójnikiem opisuje czynność, która nastąpiła, ponieważ odbyła się czynność opisana w zdaniu przed spójnikiem | igiturconjunction |
| bezdźwięczny (językoznawstwo, językoznawczy) o spółgłoskach: taka, przy wymawianiu której nie drżą więzadła głosowe adjective | surdus [surda, surdum]adjective |
| bezdźwięczny adjective nie dający się usłyszeć | insonansadjective |
| bezdźwięczny adjective nie wydający dźwięku (głosu) | insonansadjective |
| cel uświęca środki można stosować wszystkie metody, żeby tylko osiągnąć cel | |
| dźwięczeć verb wydawać dźwięk | canōverb |
| dźwięczny adjective o mocnym, harmonijnym, czystym brzmieniu | sonorus [sonora, sonorum]adjective |
| mniej więcej adjective szacunkowe podanie miary, wielkości | plus minusadjective |
| Oświęcim (geografia, geograficzny) miasto w Polsce w województwie małopolskim; noun | Osvecimianoun |
| poświęcać (książkowy) oddawać coś w ofierze; wyrzekać się czegoś dla czyjegoś dobra verb | immolo [immolare, immolavi, immolatus]verb |
| poświęcać verb oddawać czemuś uwagę, kierować uwagę na coś, wyrażać zainteresowanie | dedereverb |
| poświęcać verb zajmować się czymś, zwłaszcza zawodowo, oddawać swój czas jakiemuś celowi | addīcōverb |
| poświęcenie (książkowy) oddawanie czegoś w ofierze; wyrzeczenie się czegoś dla czyjegoś dobra noun | condono [condonare, condonavi, condonatus]noun |
| poświęcenie (książkowy) pełen bohaterstwa czyn; ofiara noun | condono [condonare, condonavi, condonatus]noun |
| poświęcenie (szachy, pojęcie szachowe) celowe posunięcie, którego konsekwencją jest utrata bierki w celu uzyskania innych korzyści, np. inicjatywy, forsownego wariantu wiodącego do mata itd. noun | condono [condonare, condonavi, condonatus]noun |
| poświęcenie noun skierowanie na coś uwagi, wyrażenie zainteresowania czymś | dēvōtiōnoun |
| woda święcona (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) woda pobłogosławiona przez biskupa, księdza lub diakona, przeznaczona do udzielania chrztu lub błogosławieństwa osób, miejsc lub rzeczy; noun | aqua lustralisnoun |
| wyświęcić (dawniej, dawny) pasować na rycerza verb | dissignareverb |
| święcenie noun nadawanie świętego charakteru | circus [circi]noun |
| święcić verb czynić świętym, nakładać charakter sakralny | consecrōverb |
| święcić verb traktować jako święto, obchodzić uroczyście | celebrōverb |
| święcony adjective o charakterze sakralnym; taki, który został poświęcony | beatus [beati]adjective |
