od w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| odpowiedzialność noun obowiązek odpowiadania za swoje działanie, bycia odpowiedzialnym za coś | auctoritas [auctoritatis](3rd) F |
| odprawa noun załatwienie formalności związanych z wyjazdem osób, wysłaniem towarów lub odlotem samolotu lub odejściem jednostki pływającej | expedītiōnoun |
| odprawiać verb czynić coś według ustalonego wcześniej protokołu lub zwyczaju | celebro [celebrare, celebravi, celebratus](1st) TRANS |
| odprężać verb uczynić mniej naprężonym, rozluźnić | relaxōverb |
| odprężenie noun stan zmniejszenia napięcia psychicznego, nastania ulgi | relaxātiōnoun |
| odprowadzać verb towarzyszyć komuś idąc z nim do jakiegoś miejsca; zaprowadzić kogoś gdzieś | adjungereverb |
| odpuścić verb aspekt dokonany od: odpuszczać | amittereverb |
| odpust (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w Kościele katolickim: darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy; noun | indulgentia [indulgentiae](1st) F |
| odpuszczać verb uwalniać od ciążącej winy lub obowiązku | libero [liberare, liberavi, liberatus](1st) |
| odpychać verb oddalać pchnięciem | antīquāreverb |
| odpychać verb powodować niechęć | prōturbōverb |
| odpychający adjective taki, który wzbudza niechęć; zrażający do siebie | taeter [taetra, taetrum]adjective |
| Odra (geografia, geograficzny) rzeka w Czechach, Polsce i Niemczech; noun | Viadrusnoun |
| odra (medycyna, medyczny) wirusowa choroba zakaźna wieku dziecięcego, której objawami są: wysoka gorączka, stan zapalny górnych dróg oddechowych, plamista wysypka; noun | morbilli | boanoun |
| odraczać (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) oficjalnie przesuwać jakąś sprawę na późniejszy termin verb | intermittereverb |
| odradzać (biologia, biologiczny) tworzyć się znowu jako część organizmu verb | regenerōverb |
| odradzać verb powodować istnienie lub działanie na nowo | animo [animare, animavi, animatus](1st) TRANS |
| odradzać verb zaczynać swoje istnienie lub działanie na nowo | animo [animare, animavi, animatus](1st) TRANS |
| odraza noun uczucie wstrętu, obrzydzenia, niechęci do kogoś lub czegoś | fastīdiornoun |
| odrażający adjective wzbudzający odrazę, obrzydzenie; ohydny, wstrętny | abominabilis [abominabilis, abominabile]adjective |
| odrębny adjective różniący się od innych | peculiaris [peculiaris, peculiare]adjective |
| odrębny adjective stanowiący samodzielną całość | dīvidōadjective |
| odręcznie adverb ręcznie, własnoręcznie (o pisaniu, piśmie) | manu propriaadverb |
| odręczny adjective wykonany od razu, bez przygotowania | rapidus [rapida -um, rapidior -or -us, rapidissimus -a -um]adjective |
| odrobina noun bardzo mała ilość czegoś | hilum [hili](2nd) N |
| odrośl (botanika, botaniczny) boczny pęd noun | germen [germinis](3rd) N |
| odrośl (przenośnie, przenośnia) jedna z linii potomstwa, konkretny jej przedstawiciel, także w sensie materialnym w odniesieniu do kierunku rozwoju sztuki, przemysłu itp. noun | germen [germinis](3rd) N |
| odróżniać verb identyfikować odmienne rodzaje czegoś | dignoscōverb |
| odróżnienie (rzeczownik odczasownikowy) od odróżnić noun | dispārnoun |
| odruch (fizjologia, fizjologiczny) reakcja ustroju na bodziec, przebiegająca za pośrednictwem układu nerwowego noun | repercussus [repercussus](4th) M |
| odrywać verb odłączać część od danej całości poprzez ciągnięcie lub szarpanie | fraudo [fraudare, fraudavi, fraudatus](1st) TRANS |
| odrywać verb powodować, że coś nie styka się z czymś | demereverb |
| odrywać verb przestawać stykać się; tracić styczność | exuōverb |
| odrzucać (medycyna, medyczny) nie przyjmować przeszczepu verb | negōverb |
| odrzucać verb oddalać gwałtownie od siebie | iactusverb |
| odrzucać verb unikać potwierdzenia a nawet zaprzeczać | abnego [abnegare, abnegavi, abnegatus](1st) TRANS |
| odrzucać verb wykonywać czynność świadczącą o nieakceptowaniu czegoś | abnegōverb |
| odrzucać verb zmieniać położenie ruchem gwałtownym czy rzutem | iactusverb |
| odrzucenie (rzeczownik odczasownikowy) od odrzucić noun | reiectiōnoun |
| odrzutowiec (lotnictwo, lotniczy) samolot, który ma silnik odrzutowy – wykorzystujący energię odrzutu gazów spalinowych; noun | gagatesnoun |
