sacer w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| sacerdos [sacerdotis] (3rd) C noun | duchowny(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) osoba sprawująca posługę duchową, religijną kapłan(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w chrześcijaństwie duchowny po przyjęciu święceń mający prawo do odprawiania mszy i udzielania sakramentów świętych ksiądz(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijański duchowny, posiadający święcenia kapłańskie lub ordynowany na tę funkcję; żerca(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) kapłan słowianowierczy zajmujący się żertwą, czyli składaniem bogom ofiar; |
| sacerdotalis [sacerdotalis, sacerdotale] adjective | kapłańskiadjective |
| sacerdōtium noun | duchowieństwo(kościelny) ogół duchownych danego kościoła lub wspólnoty religijnej, stan duchowny; kapłaństwo(kościelny) sakrament święceń w chrześcijaństwie; kapłaństwo(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) godność lub urząd kapłana |
| sanctus | sacer adjective | święty(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) o osobie: ktoś uznany przez jakiś Kościół lub społeczność za godnego kultu; |
