słownik Łacino-Polski »

ob w języku polskim

ŁacinaPolski
obsequor noun

żniwo(przestarzałe, przestarzały) dojrzałe zboże, gotowe do zżęcia
noun

observare verb

obserwowaćverb
spostrzegać

obserwowaćverb
uważnie, przez dłuższy czas przyglądać się czemuś

uwzględniaćverb
brać pod uwagę

observatio [observationis] (3rd) F
noun

obserwacjanoun
dokładne przyglądanie się czemuś lub komuś, celowe zauważanie jego ruchów lub czynów

observatorium [observatorii] (2nd) N
noun

obserwatoriumnoun
miejsce lub budowla do obserwowania czegoś, zwykle placówka naukowa;

obses [obsidis] (3rd) C
noun

zakładniczka(kryminologia, kryminologiczny) kobieta przetrzymywana w celu wymuszenia jakiś korzyści
noun

obsessiō noun

blokada(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) system środków zmierzających do izolacji jakiegoś państwa, obiektu, miasta itp. w celu wymuszenia jakichś ustępstw lub kapitulacji
noun

blokadanoun
utrudnienie dostępu do czegoś

oblężenie(wojskowość, wojskowy) otoczenie siłami zbrojnymi jakiejś twierdzy lub miasta w celu ich zdobycia
noun

obsideō verb

oblegać(wojskowość, wojskowy) otaczać zbrojnie
verb

obsolesco [obsolescere, obsolevi, obsoletus] (3rd)
verb

wycieraćverb
ulegać zużyciu przez tarcie

wyrabiaćverb
niszczyć się wskutek częstego korzystania

obsolētus adjective

nieaktualnyadjective
taki, który nie jest aktualny; przestarzały, stary

obstantia [obstantiae] (1st) F
noun

obstrukcjanoun
hamowanie sprawnego przebiegu czegoś

obstinatus [obstinata, obstinatum] adjective

uparty(o osobach) charakteryzujący się uporem; upierający się przy czymś
adjective

obstinatio [obstinationis] (3rd) F
noun

upórnoun
niezmienne zachowanie, ciągłe trwanie przy tych samych zasadach czy poglądach

obstinātiō noun

zawziętośćnoun
skłonność do oddawania się jakimś zajęciom z wielkim zapałem

obstitus adjective

opozycyjnyadjective
sprzeciwiający się, oponujący

przeciwstawnyadjective
przeciwstawiający się czemuś lub komuś

obstructiō noun

niedrożnośćnoun
zator, brak drożności – swobodnego przepływu w przewodzie, rurze itd.

obstrukcja(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) trudność z wydaleniem stolca
noun

zatwardzenie(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) utrudnione oddawanie stolca
noun

obterō verb

degradowaćverb
obniżać komuś stopień wojskowy, zwykle karnie

degradowaćverb
tracić korzystne cechy

obtundere verb

zawracać głowę(potocznie, potoczny) niepotrzebnie zajmować kogoś swoimi sprawami lub problemami, przeszkadzać, być natrętnym lub nie dawać spokoju
verb

obtūrō verb

forowaćverb
dawać pierwszeństwo

obtūrō noun

prymka(przestarzałe, przestarzały) porcja sprasowanego tytoniu przeznaczonego do żucia
noun

obverto [obvertere, obverti, obversus] (3rd)
verb

nakręcaćverb
kręcąc mocować coś na gwintowanym przedmiocie

obvāgiō verb

drzeć(potocznie, potoczny) krzyczeć, wrzeszczeć lub płakać głośno
verb

adhuc | hactenus | immobilis

jeszcze…oznaczająca, że coś ciągle trwa, odbywa się wciąż, ciągle

aethylis aminobenzoas | aethylium p-aminobenzoicum | aethylum aminobenzoicum | anaesthesinum | anaesthinum | benzocainum noun

benzokainanoun
środek miejscowo znieczulający, słabo rozpuszczalny w wodzie;

agoraphobia noun

agorafobia(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) chorobliwy lęk przed przebywaniem samemu w miejscach publicznych;
noun

anthropophobia noun

antropofobia(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) (u ludzi i zwierząt) niechęć lub chorobliwy lęk przed ludźmi;
noun

approbare verb

akceptowaćverb
formalnie godzić się na coś

approbo [approbare, approbavi, approbatus] (1st) TRANS
verb

aprobowaćverb
uznawać coś za słuszne, godne poparcia, pozwalać, zgadzać się

approbatio [approbationis] (3rd) F
noun

aprobatanoun
uznanie czegoś za dobre, słuszne, właściwe; akceptacja, zgoda, pochwała

approbō verb

pochwalaćverb
uznawać za dobre, słuszne, właściwe

ars robotica noun
F

robotykanoun
nauka zajmująca się projektowaniem i zastosowaniem robotów, ich mechaniką i sterowaniem;

autobirota [autobirotae] (1st) F
noun

motocykl(motoryzacja) niemający nadwozia pojazd silnikowy, najczęściej dwukołowy, przeznaczony dla jednej, dwóch lub rzadko dla trzech osób;
noun

1234