słownik Łacino-Polski »

itus w języku polskim

ŁacinaPolski
crepitus [crepitus] (4th) M
noun

pierdnięcie(potocznie, potoczny) (wulgarnie, wulgaryzm) odgłos wydawany podczas wypuszczania gazów trawiennych
noun

crepo [crepare, crepui, crepitus] (1st)
verb

chruścićverb
wydawać odgłos przypominający chrzęst

cubitum | cubitus noun

łokieć(anatomia, anatomiczny) staw łączący ramię z przedramieniem
noun

cubitus | cubitum noun

łokieć(historia, historyczny, historycznie) dawna miara długości (od 0,5 do 0,8 metra)
noun

cupio [cupere, cupivi, cupitus] (3rd) TRANS
verb

życzyćverb
składać życzenia

decrepitus [decrepita, decrepitum] adjective

niedołężnyadjective
niemający sprawności fizycznej

definitus [definita, definitum] adjective

rzeczowyadjective
dotyczący treści (a nie strony formalnej)

delenio [delenire, delenivi, delenitus] (4th) TRANS
verb

uspokajaćverb
odzyskiwać spokój, stawać się spokojnym

digitus [digiti] (2nd) M
noun

cyfra(matematyka, matematyczny) abstrakcyjny obiekt matematyczny, stanowiący element ciągu, reprezentującego liczbę w danym systemie liczbowym
noun

cyfranoun
symboliczna reprezentacja cyfry (1.1)

palecnoun
część rękawiczki przykrywająca palce (1.1)

palecnoun
u człowieka i zwierzęcia: jedno z pięciu cienkich zakończeń dłoni lub stopy

digitus anularis noun

serdeczny palec(anatomia, anatomiczny) czwarty palec u ręki
noun

digitus index | index noun

palec wskazujący(anatomia, anatomiczny) drugi po kciuku palec ręki;
noun

digitus medius noun
M, digitus tertius M

palec środkowy(anatomia, anatomiczny) trzeci palec u ręki
noun

digitus minimus | digitulus noun

mały palec(anatomia, anatomiczny) piąty, najmniejszy palec u ręki lub nogi
noun

doleo [dolere, dolui, dolitus] (2nd)
verb

boleć(medycyna, medyczny) być źródłem bólu
verb

dormio [dormire, dormivi, dormitus] (4th) INTRANS
verb

spać(eufemistycznie) nie żyć
verb

dēditus adjective

ideowyadjective
oddany określonej idei

oddanyadjective
gotów do poświęceń dla kogoś lub czegoś; wierny, lojalny, przywiązany

dēpositus scrūtōrum noun

złomowiskonoun
miejsce składowania złomu

exercitus [exercitus] (4th) M
noun

wojska(wojskowość, wojskowy) regularne oddziały określonego rodzaju sił zbrojnych
noun

wojskonoun
zorganizowana grupa uzbrojonych ludzi przygotowanych do obrony kraju i walki na wojnie

exercitus | vires noun

armianoun
określenie ogółu sił zbrojnych danego państwa;

exitus [exitus] (4th) M
noun

końcówka(językoznawstwo, językoznawczy) (gramatyka) końcowy element wyrazu podlegający odmianie
noun

końcówka(potocznie, potoczny) końcowa część czegoś
noun

końcówka(technologia, technika, techniczny) stała lub wymienna część, stanowiąca zakończenie urządzenia
noun

przerwanienoun
zaprzestanie wykonywania jakiejś czynności przed jej definitywnym zakończeniem

wyjazdnoun
fakt wyjechania skądś, opuszczenia jakiegoś miejsca

wyjścienoun
droga lub otwór, którym się wychodzi

wyjścienoun
spotkanie towarzyskie poza własnym domem

exeo [exire, exivi(ii), exitus] verb
INTRANS

wychodzić(zobacz) wyjść (aspekt dokonany)
verb

wychodzićverb
być skierowanym na coś

wyjśćverb
opuścić jakieś miejsce

exitus acta probat

cel uświęca środkimożna stosować wszystkie metody, żeby tylko osiągnąć cel

exitus | finis | terminus noun

schyłeknoun
okres bliski zakończeniu, stadium końcowe

Expeditus [expediti] (2nd) M
noun

Wierzyn(rzadki, rzadko używany) imię męskie
noun

expositus adjective

rozpuszczony(fryzjerstwo, fryzjerski) luzem, niezwiązany
adjective

exterreo [exterrere, exterrui, exterritus] (2nd)
verb

oszałamiaćverb
wywoływać stan częściowej utraty przytomności; wprowadzać w stan zamroczenia

felio [felire, felivi, felitus] (4th) INTRANS
verb

miauczeć(zoologia, zoologiczny) o kocie: wydawać charakterystyczny głos
verb

1234