słownik Łacino-Polski »

aes w języku polskim

ŁacinaPolski
Palaestina noun

Palestyna(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) azjatycka kraina na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego;
noun

Palaestinensis adjective

palestyńskiadjective
związany z Palestyną, dotyczący Palestyny lub jej mieszkańców

paraesthesiae noun

parestezja(medycyna, medyczny) przykre wrażenie czuciowe, zwykle odbierane jako mrowienie, drętwienie lub zmiany temperatury skóry, będące objawem uszkodzeniem układu nerwowego;
noun

praescriptum [praescripti] (2nd) N
noun

przepis(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zasada prawna
noun

przepisnoun
autorytatywna reguła, regulacja

regulacja(językoznawstwo, językoznawczy) sprawowanie pieczy nad pewnym standardem językowym;
noun

regulacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) obejmowanie czego przepisami prawa, normami
noun

uregulowanie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przepis prawny
noun

praesens [(gen.), praesentis] adjective

aktualnyadjective
dotyczący teraźniejszości

obecnyadjective
osobiście przy czymś będący, znajdujący się gdzieś w danej chwili

praesentia [praesentiae] (1st) F
noun

obecnośćnoun
bycie, przebywanie gdzieś

prezencjanoun
wygląd i sposób zachowania się jakiejś osoby, zazwyczaj atrakcyjny

teraźniejszośćnoun
czas obecny; to, co dzieje się teraz

praesepe [praesepis] (3rd) N
noun

stajenka(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) model żłóbka betlejemskiego, zwykle z figurkami
noun

praeses [praesidis] (3rd) C
noun

czempion(sport, sportowy) aktualny mistrz jakiejś dyscypliny
noun

praeses adjective

mistrzowskiadjective
właściwy mistrzowi

praeses vicarius noun

wiceprezydent(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zastępca prezydenta
noun

praesidens | praeses noun

prezydent(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) głowa państwa, najważniejsza osoba w kraju w niektórych ustrojach;
noun

praesidium [praesidi(i)] (2nd) N
noun

garnizon(wojskowość, wojskowy) miejsce stałego stacjonowania garnizonu (1.1)
noun

garnizon(wojskowość, wojskowy) oddział wojska stacjonujący w danym miejscu
noun

praestans [praestantis (gen.), praestantior -or -us, praestantissimus -a -um] adjective

nieprzeciętnyadjective
taki, który się wyróżnia

praesto [praestare, praestavi, praestatus] (1st)
verb

wykonywaćverb
wytwarzać lub produkować coś

praestīgiae noun

chimera(przenośnie, przenośnia) coś nierealnego, fantastycznego, wymyślonego
noun

iluzja(psychologia, psychologiczny) uświadomione doznanie wrażenia widzenia czegoś nieistniejącego, zniekształcone widzenie
noun

szalbierstwo(książkowy) wykorzystanie czyjejś niewiedzy dla uzyskania korzyści
noun

praestīgiātor noun

iluzjonista(sztuka) człowiek wykorzystujący efekt złudzenia w czasie swoich występów
noun

magiknoun
osoba robiąca sztuczki mające sprawiać wrażenie magii

prestidigitatornoun
człowiek pokazujący sztuczki sprawiające wrażenie magicznych, oparte głównie na zręczności i umiejętności odwracania uwagi

praesum [praeesse, praefui, praefuturus] verb

przewodniczyćverb
kierować przebiegiem spotkania, zebrania, obrad

wysforowaćverb
wyjść, lub wyjechać naprzód, zostawiając innych w tyle

praesēns noun

czas teraźniejszy(gramatyka) kategoria gramatyczna czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wykonywaną czynność lub stan istniejący w momencie mówienia lub pisania o nich;
noun

problema | quaestio | difficultas noun

problemnoun
coś co jest trudne do rozwiązania lub zrozumienia

quaero [quaerere, quaesivi, quaesitus] (3rd)
verb

spojrzeć(książkowy) zwrócić wzrok na coś lub na kogoś, zerknąć, rzucić okiem
verb

szukaćverb
podejmować działanie w celu odnalezienia kogoś lub czegoś, próbować znaleźć

quaestio [quaestionis] (3rd) F
noun

zagadnienienoun
omawiany temat, wątek, problem, kwestia

quaestio | rogatio noun

pytanienoun
wypowiedź, której celem jest uzyskanie informacji

quaestor [quaestoris] (3rd) M
noun

kwestarz(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (przestarzałe, przestarzały) zakonnik prowadzący osobiście zbiórkę darów dla klasztoru
noun

kwestor(historia, historyczny, historycznie) w starożytnym Rzymie: urzędnik sprawujący początkowo funkcję sędziego śledczego oraz oskarżyciela publicznego w sprawach karnych, a później administratora skarbu publicznego;
noun

quaestura [quaesturae] (1st) F
noun

kwestura(edukacja, edukacyjny) dział finansowo-księgowy na wyższej uczelni
noun

kwestura(historia, historyczny, historycznie) starożytny Rzym urząd kwestora
noun

1234