słownik Łacino-Polski »

aes w języku polskim

ŁacinaPolski
aes [aeris] noun

blacha(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) (slangowo) instrumenty dęte blaszane
noun

brąz(hutnictwo, hutniczy) stop miedzi z cyną; także stopy miedzi z innymi metalami;
noun

brąznoun
przedmiot (medal, rzeźba itp.) wykonany z brązu (1.1)

miedź(chemia, chemiczny) metal, pierwiastek chemiczny o symbolu Cu i liczbie atomowej 29;
noun

płacanoun
zarobek, wynagrodzenie za pracę

resztanoun
przy płaceniu: kwota, którą kupujący nadpłacił i którą sprzedawca powinien mu oddać

aes album adjective

mosiężnyadjective
wykonany z mosiądzu

Aeschylus noun

Ajschylos(historia, historyczny, historycznie) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) starożytny dramatopisarz grecki;
noun

Aesculapius noun

Asklepios(mitologia grecka) bóg sztuki lekarskiej przedstawiany jako dojrzały, brodaty mężczyzna w długiej szacie, trzymający w ręce laskę owiniętą wężem, utożsamiany z rzymskim Eskulapem; syn Apollina i Koronis, córki Flegiasa; ojciec Higiei, Panacei, Iaso, Ajgle, Akeso, Podalejriosa i Machaona;
noun

Eskulap(mitologia rzymska) (zobacz) Asklepios
noun

aesculetum [aesculeti] noun

dąbrowa(leśnictwo) las lub zagajnik porośnięty przeważnie dębem
noun

Aesontius noun

Socza(geografia, geograficzny) rzeka przepływająca przez Włochy i Słowenię, wypływa z Alp Julijskich i uchodzi do Zatoki Weneckiej;
noun

Aesopus [Aesopi] noun

Ezop(historia, historyczny, historycznie) (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) grecki bajkopisarz urodzony w VI w. p.n.e., pochodzący z miasta Mistra w Azji Mniejszej;
noun

aestas [aestatis] noun

latonoun
pora roku, charakteryzująca się najwyższymi temperaturami;

aesthetica [aestheticae] noun

estetyka(filozofia, filozoficzny) (sztuka) nauka o pięknie;
noun

estetykanoun
subiektywne kryteria piękna

estetykanoun
ładny, gustowny wygląd czegoś

aestimare verb

doceniaćverb
dostrzegać wartość kogoś lub czegoś; cenić coś wysoko

aestimō verb

wyceniać(ekonomia, ekonomiczny) ustalać wartość danego obiektu
verb

aestimō noun

stawkanoun
ustalona jednostka, według której liczy się wysokość zarobków, opłat, świadczeń itp.

walornoun
cecha wyróżniająca, szczególnie pozytywna

aestivus [aestiva, aestivum] adjective

letniadjective
taki, który odbywa się w lecie, odnosi się do lata; jest przystosowany do lata

aestuarium [aestuari(i)] noun

estuarium(geografia, geograficzny) poszerzone, lejkowate ujście rzeki, powstałe w wyniku działania pływów morskich;
noun

aestus [aestus] noun

prądnoun
strumień wody

pływ(hydrologia, hydrologiczny) cyklicznie powtarzające się podnoszenie i opadanie poziomu wody w dużych zbiornikach wodnych spowodowane oddziaływaniem grawitacyjnym Ziemi z Księżycem i Słońcem
noun

aestus [aestus] adjective

dotychczasowyadjective
taki jaki był dotychczas

aestuō verb

parzyćverb
podrażniać skórę podobnie jak coś gorącego

przypalićverb
ulec przypaleniu

płonąćverb
być trawionym przez ogień

płonąćverb
silnie świecić, błyszczeć, jaśnieć

aestuō noun

oparzenie(medycyna, medyczny) rana od oparzenia (1.2)
noun

oparzenie(medycyna, medyczny) uraz spowodowany ciepłem
noun

oparzenie(rzeczownik odczasownikowy) od oparzyć
noun

próg(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) element na gryfie niektórych instrumentów, do którego dociska się struny
noun

adaestuō verb

gnać(potocznie, potoczny) pospieszać do działania
verb

gnaćverb
szybko biec, by dogonić kogoś lub coś

popędzaćverb
oddalać się pędem

popędzaćverb
skłaniać do pośpiesznego wykonywania czegoś

puchnąćverb
stawać się obrzękniętym

pędzićverb
poruszać się bardzo szybko w pewnym kierunku

12