słownik Łacino-Polski »

aes w języku polskim

ŁacinaPolski
adaestuō verb

śpieszyćverb
robić coś szybko, chcieć z czymś zdążyć

anaesthesia [anaesthesiae] noun

anestezja(medycyna, medyczny) znieczulenie
noun

anaesthesinum noun

benzokainanoun
środek miejscowo znieczulający, słabo rozpuszczalny w wodzie;

anaesthinum noun

benzokainanoun
środek miejscowo znieczulający, słabo rozpuszczalny w wodzie;

Caesar [Caesaris] noun

Cezar(historia, historyczny, historycznie) przydomek rodowy Juliusza Cezara
noun

Caesaraugusta [Caesaraugustae] noun

Saragossa(geografia, geograficzny) miasto w północno-wschodniej Hiszpanii;
noun

Caesarea noun

Cezarea(geografia, geograficzny) nazwa szeregu miast i miejscowości na terenie historycznego Imperium Rzymskiego;
noun

Caesarea Augusta noun

Saragossa(geografia, geograficzny) miasto w północno-wschodniej Hiszpanii;
noun

Caesarea in Cappadocia noun

Cezarea Kapadocka(geografia, geograficzny) starożytne miasto w Azji Mniejszej, w Kapadocji;
noun

Caesarea Philippi noun

Cezarea Filipowa(geografia, geograficzny) starożytne miasto w Palestynie, w Galilei;
noun

Caesarius noun

Cezarynoun
imię męskie;

Caesarodunum noun

Tours(geografia, geograficzny) (administracja) miasto w środkowej Francji, nad rzeką Loarą, w Turenii;
noun

caesum [caesi] adjective

morderczyadjective
dotyczący mordercy lub mordu

morderczyadjective
pozbawiający sił, wyniszczający organizm

caesium noun

cez(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Cs i liczbie atomowej 55;
noun

caespes [caespitis] noun

darńnoun
zwarty splot trawy, czasem wraz z innymi roślinami, silnie związany z wierzchnią warstwą gleby; pocięta na płaty używana jest jako umocnienie skarp, nasypów, mogił;

kępa(botanika, botaniczny) zwarta grupa roślin, np. drzew, krzewów, kwiatów
noun

caedo [caedere, cecidi, caesus] verb

zabićverb
aspekt dokonany od: zabijać

Faesulae noun

Fiesole(geografia, geograficzny) miasto i gmina we Włoszech, w prowincji Florencja;
noun

glaesum [glaesi] noun

bursztyn(mineralogia, mineralogiczny) kamień półszlachetny, kopalna żywica drzew;
noun

glaesum [glaesi] adjective

bursztynowyadjective
mający kolor złocistożółty, taki jak kolor bursztynu lub przypominający kolor bursztynu

haereo [haerere, haesi, haesus] verb

przerywaćverb
rwąc, dzielić coś

haesito [haesitare, haesitavi, haesitatus] verb

wątpićverb
nie wierzyć, nie dowierzać; nie mieć pewności; podawać w wątpliwość, podać w wątpliwość

Hephaestus noun

Hefajstos(mitologia grecka) bóg ognia, wulkanów, kowalstwa, metali i metalurgii, utożsamiany z rzymskim Wulkanem;
noun

Laestrygon noun

Lajstrygon(mitologia grecka) członek plemienia ludożerczych olbrzymich ludzi zamieszkujących mityczną Telepylę;
noun

laesus verb

rozbićverb
uszkodzić część ciała przez uderzenie lub upadek

urażaćverb
naruszać wrażliwe, bolące miejsce przez dotknięcie lub przez silniejszy bodziec

urażaćverb
wyrządzać przykrość

laesus adjective

rannyadjective
taki, który ma ranę

maeste adverb

posępnieadverb
smutno, przygnębiająco

Malaesia noun

Malezja(geografia, geograficzny) państwo w Azji;
noun

Palaestina noun

Palestyna(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) azjatycka kraina na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego;
noun

Palaestinensis adjective

palestyńskiadjective
związany z Palestyną, dotyczący Palestyny lub jej mieszkańców

paraesthesiae noun

parestezja(medycyna, medyczny) przykre wrażenie czuciowe, zwykle odbierane jako mrowienie, drętwienie lub zmiany temperatury skóry, będące objawem uszkodzeniem układu nerwowego;
noun

praescriptum [praescripti] noun

przepis(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zasada prawna
noun

przepisnoun
autorytatywna reguła, regulacja

regulacja(językoznawstwo, językoznawczy) sprawowanie pieczy nad pewnym standardem językowym;
noun

regulacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) obejmowanie czego przepisami prawa, normami
noun

uregulowanie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przepis prawny
noun

praesens [(gen.), praesentis] noun

czas teraźniejszy(gramatyka) kategoria gramatyczna czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wykonywaną czynność lub stan istniejący w momencie mówienia lub pisania o nich;
noun

123

Historia wyszukiwania