Polish | Swedish |
---|---|
koniec chwila, w której jakaś czynność nie jest już dłużej wykonywana | |
koniec miejsce, w którym nastąpił koniec (1.2) ruchu | |
koniec okoliczności końca (1.2) | |
koniec ostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek | slut [~et; pl. ~] |
koniec końców (związek frazeologiczny) ostatecznie | |
koniec świata (potocznie, potoczny) miejsce bardzo odległe | |
koniec świata chwila, w której zostanie zniszczona Ziemia, zginą wszyscy ludzie; w chrześcijaństwie i innych religiach: Sąd Ostateczny; | |
koniecznie adverb bezwzględnie, absolutnie | nödvändigtvisadverb |
konieczność noun | lovsubstantiv |
konieczność noun coś, czego nie można uniknąć | nödvändighet [~en ~er]substantiv |
konieczny adjective taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny | nödvändig [~t ~a]adjektiv |
pod koniec | |
wiązać koniec z końcem verb | hanka [~de ~t]verb |
wiązać koniec z końcem dawać radę finansowo |