Polish | Swedish |
---|---|
życie (biologia, biologiczny) zespół procesów zachodzących w organizmie żywym lub jego poszczególnych częściach; noun | liv [~et; pl. ~]substantiv |
życie noun czas życia (1.1) | levnad [~en]substantiv |
efekt założyciela | |
nadużycie (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) postępowanie lub czyn niezgodne z prawem noun | missbruk [~et; pl. ~]substantiv |
należycie | |
oskarżyciel (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) w procesie karnym osoba wnosząca do sądu akt oskarżenia przeciw komuś noun | anklagare [~n; pl. ~, best. pl. -klagarna]substantiv |
oskarżyciel noun człowiek, który oskarża | anklagare [~n; pl. ~, best. pl. -klagarna]substantiv |
pieskie życie noun życie nędzne, pełne wyrzeczeń i trudności | hundliv [~et]substantiv |
pożycie (przestarzałe, przestarzały) rodzaj, tryb życia noun | livsstil [~en ~ar]substantiv |
przeżycie (rzeczownik odczasownikowy) od przeżyć noun | upplevelse [~n ~r]substantiv |
przeżycie noun | överlevnad [~en]substantiv |
spożycie (rzeczownik odczasownikowy) od spożyć; zużycie czegoś, konsumpcja noun | fullbordan [best. ~]substantiv |
stracić życie verb | omkomma [-kom, -kommit, -kommen -kommet -komna, pres. -kommer]verb |
tchnąć życie | |
ubezpieczenie na życie (urzędowy) zapewnienie wypłaty odpowiedniej sumy osobie wskazanej, w razie śmierci osoby objętej tym ubezpieczeniem; noun | livförsäkring [~en ~ar]substantiv |
użycie noun skorzystanie z czegoś, zastosowanie, posłużenie się czymś | bruk [~et; pl. ~]substantiv |
wchodzić w życie zaczynać obowiązywać, stawać się stosowanym, używanym | |
współzałożyciel osoba mająca współudział w założeniu czegoś | |
współżycie noun obcowanie z kimś, utrzymywanie z kimś kontaktu | samexistens [~en ~er]substantiv |
założyciel noun ktoś, kto coś założył lub dał czemuś początek | grundare [~n; pl. ~, best. pl. grundarna]substantiv stiftare [~n; pl. ~, best. pl. stiftarna]substantiv |
założycielka noun | grundare [~n; pl. ~, best. pl. grundarna]substantiv |
założycielka noun kobieta, która coś założyła lub dała czemuś początek | grundläggare [~n; pl. ~, best. pl. -läggarna]substantiv |
zużycie (rzeczownik odczasownikowy) od zużyć noun | förtäring [~en]substantiv |
zużycie noun | förbrukning [~en ~ar]substantiv |