Polish-Swedish dictionary »

życie meaning in Swedish

PolishSwedish
życie (biologia, biologiczny) zespół procesów zachodzących w organizmie żywym lub jego poszczególnych częściach;
noun

liv [~et; pl. ~]substantiv

życie noun
czas życia (1.1)

levnad [~en]substantiv

efekt założyciela

grundareffekt

nadużycie (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) postępowanie lub czyn niezgodne z prawem
noun

missbruk [~et; pl. ~]substantiv

należycie

med besked

oskarżyciel (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) w procesie karnym osoba wnosząca do sądu akt oskarżenia przeciw komuś
noun

anklagare [~n; pl. ~, best. pl. -klagarna]substantiv

oskarżyciel noun
człowiek, który oskarża

anklagare [~n; pl. ~, best. pl. -klagarna]substantiv

pieskie życie noun
życie nędzne, pełne wyrzeczeń i trudności

hundliv [~et]substantiv

pożycie (przestarzałe, przestarzały) rodzaj, tryb życia
noun

livsstil [~en ~ar]substantiv

przeżycie (rzeczownik odczasownikowy) od przeżyć
noun

upplevelse [~n ~r]substantiv

przeżycie noun

överlevnad [~en]substantiv

spożycie (rzeczownik odczasownikowy) od spożyć; zużycie czegoś, konsumpcja
noun

fullbordan [best. ~]substantiv

stracić życie verb

omkomma [-kom, -kommit, -kommen -kommet -komna, pres. -kommer]verb

tchnąć życie

ruska liv

ubezpieczenie na życie (urzędowy) zapewnienie wypłaty odpowiedniej sumy osobie wskazanej, w razie śmierci osoby objętej tym ubezpieczeniem;
noun

livförsäkring [~en ~ar]substantiv

użycie noun
skorzystanie z czegoś, zastosowanie, posłużenie się czymś

bruk [~et; pl. ~]substantiv

wchodzić w życie zaczynać obowiązywać, stawać się stosowanym, używanym

träda i kraft

współzałożyciel osoba mająca współudział w założeniu czegoś

medgrundare

współżycie noun
obcowanie z kimś, utrzymywanie z kimś kontaktu

samexistens [~en ~er]substantiv

założyciel noun
ktoś, kto coś założył lub dał czemuś początek

grundare [~n; pl. ~, best. pl. grundarna]substantiv

stiftare [~n; pl. ~, best. pl. stiftarna]substantiv

założycielka noun

grundare [~n; pl. ~, best. pl. grundarna]substantiv

założycielka noun
kobieta, która coś założyła lub dała czemuś początek

grundläggare [~n; pl. ~, best. pl. -läggarna]substantiv

zużycie (rzeczownik odczasownikowy) od zużyć
noun

förtäring [~en]substantiv

zużycie noun

förbrukning [~en ~ar]substantiv