spitze meaning in Polish

German	Polish
die Spitze [der Spitze; die Spitzen] Substantiv	ażur(włókiennictwo) rodzaj haftu lub dzianiny z dziureczkami noun czubeknoun szpiczaste, ostre zakończenie czegoś koronka(włókiennictwo) wyrób będący rodzajem ażurowej plecionki z nici; noun szpicanoun
Spitze des Eisbergs Substantiv	wierzchołek góry lodowej(publikatory) o wykrytej aferze, która stanowi fragment szerszego, lecz nieujawnionego jeszcze negatywnego zjawiska noun
Spitze \| Ende Substantiv	koniecnoun ostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek
Spitze \| Gipfel Substantiv	wierzchołek(geografia, geograficzny) szczyt góry noun
Spitze \| Nase Substantiv	nosnoun koniec buta
der Spitzel [des Spitzels; die Spitzel] Substantiv	wtyczka(przenośnie, przenośnia) (potocznie, potoczny) osoba, która dzięki infiltracji w określonym środowisku zdobywa niedostępne dla ogółu informacje noun
Spitzel \| Aufpasser Substantiv	szpicel(pogardliwie, pogardliwy) tajny agent, szpieg noun
spitzen [spitzte; hat gespitzt] Verb	ostrzyćverb czynić ostrym (wierzchołek czegoś)
Spitzen [spitzte; hat gespitzt] Substantiv	ostrzenie(rzeczownik odczasownikowy) od ostrzyć noun
Spitzen- Adjektiv	koronkowyadjective wykonany z koronki
Spitzen- \| durchbrochen Adjektiv	ażurowyadjective taki, który posiada specjalne, regularne otwory, przepuszczając światło
spitzenlos Adjektiv	bezkłowy(technologia, technika, techniczny) nie mający kłów adjective
der Spitzenverkehr [des Spitzenverkehr(e)s; die Spitzenverkehre] Substantiv	szczyt(przenośnie, przenośnia) godziny największego nasilenia ruchu lub poboru energii noun
spitzer Winkel Substantiv	kąt ostry(geometria) (matematyka, matematyczny) kąt ściśle zawierający się w pewnym kącie prostym noun
Spitzer \| Anspitzer \| Bleischtiftanspitzer \| Bleischtiftspitzer Substantiv	temperówkanoun oprawione ostrze, służące do temperowania ołówków;
Bug \| Spitze Substantiv	czubnoun szpiczasty koniec czegoś
Federspitze Substantiv	stalówkanoun końcowa, robocza część pióra;
die Fingerspitze [der Fingerspitze; die Fingerspitzen] Substantiv	opuszka(anatomia, anatomiczny) końcowa, zaokrąglona część palca noun
Gerlach \| Gerlsdorfer Spitze Substantiv	Garłuch(geografia, geograficzny) (dawniej, dawny) najwyższy masyw górski w Tatrach; noun Gerlach(geografia, geograficzny) masyw górski w Tatrach; noun Gierlach(geografia, geograficzny) masyw górski w Tatrach; noun
gestürzte spitze Adjektiv	obutyadjective noszący buty obutyadjective noszący dany rodzaj obuwia
Gipfel \| Spitze Substantiv	szczyt(przenośnie, przenośnia) górna granica czegoś (zwykle niematerialnego) noun szczytnoun najwyższy punkt góry
Lomnitzer Spitze Substantiv	Łomnica(geografia, geograficzny) masyw górski w Tatrach; noun
Meeraugspitze Substantiv	Rysy(geografia, geograficzny) najwyższy szczyt Polski; noun
die Messerspitze [der Messerspitze; die Messerspitzen] Substantiv	szczypta(przenośnie, przenośnia) niewielka ilość jakiejś niematerialnej cechy noun szczyptanoun niewielka ilość jakiejś substancji sypkiej, taka jaką można ująć końcami palców
nicht über die eigene Nasenspitze hinaussehen Verb	nie widzieć dalej niż czubek własnego nosaverb mieć ograniczone horyzonty, zainteresowania
die Pfeilspitze [der Pfeilspitze; die Pfeilspitzen] Substantiv	grot(wojskowość, wojskowy) ostre, najczęściej metalowe zakończenie strzał, broni drzewcowej, czy innych znaków wojskowych; noun

↑

spitze meaning in Polish

Your history

Online dictionaries

Might be interested