Polish-German dictionary »

koniec meaning in German

Polish	German
koniec noun chwila, w której jakaś czynność nie jest już dłużej wykonywana	Ende \| SchlussSubstantiv
koniec noun miejsce, w którym nastąpił koniec (1.2) ruchu	Ende \| SchlussSubstantiv
koniec noun okoliczności końca (1.2)	Ende \| SchlussSubstantiv
koniec noun ostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek	Spitze \| EndeSubstantiv
koniec końców (związek frazeologiczny) ostatecznie adverb	am Ende des TagesAdverb
koniec linii noun	der Zeilenumbruch [des Zeilenumbruch(e)s; die Zeilenumbrüche]Substantiv
Koniec Świata (geografia, geograficzny) wyspa na rzece Bóbr, przed Jeziorem Modrym, w okolicy Jeleniej Góry noun	das Weltende [des Weltendes; die Weltenden]Substantiv
koniec świata (potocznie, potoczny) miejsce bardzo odległe noun	Ende der WeltSubstantiv
koniec świata noun chwila, w której zostanie zniszczona Ziemia, zginą wszyscy ludzie; w chrześcijaństwie i innych religiach: Sąd Ostateczny;	der Weltuntergang [des Weltuntergang(e)s; die Weltuntergänge]Substantiv
koniecznie adverb bezwzględnie, absolutnie	unbedingtAdverb
konieczność noun coś, czego nie można uniknąć	die Notwendigkeit [der Notwendigkeit; die Notwendigkeiten]Substantiv
konieczny adjective taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny	unerlässlich [unerlässlicher; am unerlässlichsten]Adjektiv
kłamstwo z konieczności phrase	die Notlüge [der Notlüge; die Notlügen]Phrase
na koniec adjective	endlichAdjektiv
w razie konieczności adverb	notfallsAdverb
warunek konieczny (logika, logiczny) warunek, który, musi zostać spełniony, aby zdanie mogło być prawdziwe noun	notwendige BedingungSubstantiv
wiązać koniec z końcem verb dawać radę finansowo	über die Runden kommenVerb

Default dictionary:
Theme
Change language (English)
Own wordlists
- -
Dictionaries
Extras
Impressum
Feedback
Help
News
Data Protection
Terms