German-Polish dictionary »

position meaning in Polish

GermanPolish
die Position [der Position; die Positionen] Substantiv

pozycjanoun
miejsce w jakimś spisie

pozycjanoun
o urządzeniu: odpowiednie ustawienie działania, tryb działania

pozycjanoun
położenie kogoś lub czegoś w przestrzeni określane za pomocą współrzędnych lub odległości od innych obiektów

Position | Stelle Substantiv

pozycja(sport, sportowy) miejsce zawodnika
noun

Position | Stellung Substantiv

pozycjanoun
konkretne ułożenie ludzkiego ciała

die Apposition [der Apposition; die Appositionen] Substantiv

apozycjanoun

Ausstellung | Exposition Substantiv

ekspozycja(książkowy) prezentacja, wystawienie czegoś na pokaz; pokaz, wystawa
noun

die Exposition [der Exposition; die Expositionen] Substantiv

ekspozycja(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) w formie sonatowej: pierwsza część utworu, w której następuje prezentacja dwóch kontrastujących tematów, w dalszych częściach poddawanych przetworzeniom
noun

ekspozycja(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) w fudze: pierwsze przeprowadzenie tematu we wszystkich głosach (zaczynając od jednego i powtarzając kolejno w pozostałych)
noun

Exposition | Belichtung Substantiv

ekspozycja(fotografia) naświetlanie błony fotograficznej, kliszy lub filmu
noun

Komposition | Gestaltung | Gesteck Substantiv

kompozycjanoun
ogół składników wraz ze sposobem, w jaki tworzą całość

die Opposition [der Opposition; die Oppositionen] Substantiv

opozycja(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) partia, stronnictwo przeciwne rządowi lub większości parlamentarnej;
noun

opozycjanoun
przeciwstawienie, przeciwdziałanie

Platz | Position | Rang Substantiv

miejsce(sport, sportowy) ranga, pozycja
noun

Präexpositionsprophylaxe Substantiv

profilaktyka przedekspozycyjna(medycyna, medyczny) lek, kuracja stosowana profilaktycznie przed ekspozycją, narażeniem na czynnik chorobotwórczy wywołujący AIDS
noun

Präposition | Verhältniswort Substantiv

przyimek(gramatyka) wyraz nieodmienny i niesamodzielny poprzedzający zawsze wyrazy odmieniające się przez przypadki (= imiona) i sygnalizujący związki składniowe między wyrazem poprzedzającym a następującym;
noun

Zusammensetzung | Komposition Substantiv

złożenie(językoznawstwo, językoznawczy) wyraz, który powstał poprzez połączenie co najmniej dwóch rdzeni bądź ich derywatów;
noun