German-Polish dictionary »

ob meaning in Polish

GermanPolish
Oberösterreich [Oberösterreich(s); —] (österreichisches Bundesland) (Abkürzung: OÖ) Substantiv

Górna Austria(geografia, geograficzny) (administracja) kraj związkowy w zachodniej Austrii ze stolicą w Linzu;
noun

oberösterreichisch Adjektiv

górnoaustriackiadjective
związany z Górną Austrią, dotyczący Górnej Austrii

Oberpfalz Substantiv

Górny Palatynat(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna w południowych Niemczech, na wschodzie obecnego kraju związkowego Bawaria
noun

oberrheinisch Adjektiv

górnoreńskiadjective
związany z górnym biegiem Renu

Oberrheinische Tiefebene Substantiv

Nizina Górnoreńska(geografia, geograficzny) kraina geograficzna rzeki Ren pomiędzy jej górnym a środkowym biegiem, od zachodu ograniczona Wogezami, od wschodu Schwarzwaldem;
noun

der Oberschenkelknochen [des Oberschenkelknochens; die Oberschenkelknochen] Substantiv

kość udowanoun

Oberschlesien Substantiv

Górny Śląsk(geografia, geograficzny) część Śląska należąca obecnie do Polski i Czech;
noun

oberschlesisch Adjektiv

górnośląski(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (historia, historyczny, historycznie) dotyczący Górnego Śląska, związany z Górnym Śląskiem, pochodzący z Górnego Śląska, właściwy Górnemu Śląskowi
adjective

die Oberschule [der Oberschule; die Oberschulen] Substantiv

liceum(edukacja, edukacyjny) szkoła średnia ogólnokształcąca lub zawodowa, przygotowująca do studiów uniwersyteckich;
noun

szkoła średnia(edukacja, edukacyjny) szkoła ogólnokształcąca, techniczna lub zawodowa
noun

Obersorbisch Substantiv

górnołużycki(językoznawstwo, językoznawczy) język górnołużycki (1.1);
noun

Oberst Substantiv

pułkownik(wojskowość, wojskowy) wyższy stopień oficerski niższy od generała;
noun

oberster Gerichtshof Substantiv

Sąd Najwyższy(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) naczelny sąd w państwie;
noun

der Oberstleutnant [des Oberstleutnants; die Oberstleutnants] Substantiv

podpułkownik(wojskowość, wojskowy) stopień oficerski, w Wojsku Polskim bezpośrednio poprzedzający pułkownika, a powyżej stopnia majora;
noun

Obervolta Substantiv

Górna Wolta(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) nazwa Burkiny Faso do 1984 r.
noun

Oberwappen Substantiv

pieczątka(zdrobniale) pieczęć
noun

obgleich | obschon | obwohl

acz(przestarzałe, przestarzały) (książkowy) spójnik wyrażający łączność treści przeciwstawnych lub znacznie różniących się

die Obhut [der Obhut; —] Substantiv

pod opiekąnoun

Obhut | Pflege Substantiv

piecza(książkowy) obejmowanie opieką
noun

obig

powyższa

powyższe

powyższy

Objekt Substantiv

dopełnienie(gramatyka) część zdania oznaczająca przedmiot wykonywanej czynności;
noun

obiekt(informatyka, informatyczny) istniejąca w pamięci komputera reprezentacja klasy lub struktury
noun

obiektnoun
osoba lub przedmiot będące adresatem lub celem wykonywanej czynności

obiektnoun
rzecz fizycznie istniejąca

obiektnoun
teren będący wydzieloną, logiczną całością, zwłaszcza miejsce publiczne, budowla

Objekt- Adjektiv

przedmiotowy(gramatyka) odnoszący się do przedmiotu czynności, tj. dopełnienia
adjective

Objektcode Substantiv

kod wynikowy(informatyka, informatyczny) kod utworzony przez translator w wyniku translacji kodu źródłowego;
noun

Objektifizierung Substantiv

uprzedmiotowienie(rzeczownik odczasownikowy) od uprzedmiotowić
noun

Objektiv [objektiver; am objektivsten] Substantiv

obiektyw(technologia, technika, techniczny) (fotografia) soczewka, układ optyczny lub magnetyczny, przenoszący obraz przedmiotu do dalszej części urządzenia
noun

objektiv [objektiver; am objektivsten] Adjektiv

obiektywnyadjective
odznaczający się obiektywizmem, wolny od uprzedzeń

przedmiotowy(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) stanowiący przedmiot prawa
adjective

przedmiotowyadjective
odznaczający się rzeczowością, wynikający z obiektywizmu

objektivieren [objektivierte; hat objektiviert] Verb

obiektywizowaćverb

der Objektivismus [des Objektivismus; —] Substantiv

obiektywizm(filozofia, filozoficzny) doktryna, która uznaje rzeczywistość obiektywną, tj. istniejącą poza podmiotem poznającym (człowiekiem) i niezależnie od niego
noun

die Objektivität [der Objektivität ; die Objektivitäten] Substantiv

obiektywizmnoun
głoszenie poglądów lub oceny czegoś zgodnie z faktami, bez wyrażania osobistych przekonań czy doświadczeń

obiektywnośćnoun
cecha tego, co jest obiektywne, bezstronność

objektorientiert [objektorientierter; am objektorientiertesten] Adjektiv

obiektowy(informatyka, informatyczny) taki, który do tworzenia programów wykorzystuje koncepcję obiektów, zawierających dane oraz metody
adjective

die Oblate [der Oblate; die Oblaten] Substantiv

opłateknoun
rodzaj cienkiego chleba, używanego jako hostia oraz podczas kolacji wigilijnej;

123