German-Polish dictionary »

in meaning in Polish

GermanPolish
Indischer Ozean | Indik Substantiv

Ocean Indyjski(geografia, geograficzny) trzeci co do wielkości ocean Ziemi;
noun

Indischer Wolf

wilk indyjski

Indisches Basilikum Substantiv

bazylia azjatycka(botanika, botaniczny) roślina z gatunku bazylii azjatyckich (1.1), pochodząca z tropikalnej Azji (Półwysep Indyjski, Malezja), będąca jedną z najważniejszych roślin w symbolice hinduistycznej
noun

die Indiskretion [der Indiskretion; die Indiskretionen] Substantiv

uchybienienoun
wykroczenie przeciw normom, konwenansom, zwyczajom (i tym podobne, i temu podobne)

indisponiert [indisponierter; am indisponiertesten] Adjektiv

niedysponowanyadjective

das Indium [des Indiums; —] Substantiv

ind(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu In i liczbie atomowej 49;
noun

individualisieren [individualisierte; hat individualisiert] Verb

indywidualizowaćverb
dokonywać indywidualizacji

der Individualismus [des Individualismus; —] Substantiv

indywidualizmnoun
poczucie własnej niezależności i odrębności powiązane z dążeniem do zachowania własnych poglądów

der Individualist [des Individualisten; die Individualisten] Substantiv

indywidualista(filozofia, filozoficzny) (socjologia, socjologiczny) zwolennik indywidualizmu
noun

indywidualistanoun
człowiek niezależny i przekorny, mający poczucie odrębności osobistej, niechętnie podporządkowujący się, działający samodzielnie

indywidualistka(filozofia, filozoficzny) (socjologia, socjologiczny) zwolenniczka indywidualizmu
noun

indywidualistkanoun
kobieta niezależna i przekorna, mająca poczucie odrębności osobistej, niechętnie podporządkowująca się, działająca samodzielnie

individualistisch Adjektiv

indywidualistycznyadjective
związany z indywidualizmem, charakteryzujący się indywidualizmem

Individualsprache Substantiv

język osobniczy(językoznawstwo, językoznawczy) zbiór indywidualnych cech mowy danego rozmówcy;
noun

individuell [individueller; am individuellsten] Adjektiv

indywidualnyadjective
osobny, niezespołowy, pojedynczy, samemu, oddzielny

indywidualnyadjective
właściwy jednostce, typowy dla konkretnej osoby, swoisty

jednostkowyadjective
dotyczący jednego bytu (osoby, rzeczy, itp.)

individuell [individueller; am individuellsten] Adverb

indywidualnieadverb
występując osobno

das Individuum [des Individuums; die Individuen] Substantiv

indywiduumnoun

jednostka(książkowy) osoba, pojedynczy osobnik
noun

das Indiz [des Indizes; die Indizien] Substantiv

indicnoun

Indiz | Spur Substantiv

poszlakanoun
fakt nieudowodniony, który jednak przemawia za określoną interpretacją czegoś

die Indizierung [der Indizierung; die Indizierungen] Substantiv

indeksacja(ekonomia, ekonomiczny) zmienianie ceny lub wysokości zobowiązania finansowego w zależności od wzrostu kosztów;
noun

Indoarisch Adjektiv

indoaryjskiadjective
o języku: stosowany na subkontynencie indyjskim, wywodzący się z indoirańskiej grupy języków indoeuropejskich

indoaryjskiadjective
odnoszący się do Ariów (mieszkańców starożytnych Indii)

indoarische Sprache

języki indoaryjskie

das Indochina Substantiv

Indochiny(geografia, geograficzny) wschodnia część Półwyspu Indochińskiego
noun

Indochinesische Halbinsel Substantiv

Półwysep Indochiński(geografia, geograficzny) półwysep w Azji Południowo-Wschodniej;
noun

Indoeuropäisch Adjektiv

indoeuropejskieadjective

indoeuropäisch | indogermanisch Adjektiv

indoeuropejski(językoznawstwo, językoznawczy) wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej lub stanowiący jej kontynuację
adjective

indoeuropäische Sprache

język indoeuropejski

języki indoeuropejskie

indogermanisch Substantiv

Indoeuropejczyk(językoznawstwo, językoznawczy) członek grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi;
noun

Indogermanisch Adjektiv

praindoeuropejski(językoznawstwo, językoznawczy) indoeuropejski pierwotny, odnoszący się do pierwotnego okresu wspólnoty indoeuropejskiej
adjective

die Indoktrination [der Indoktrination; die Indoktrinationen] Substantiv

indoktrynacjanoun
natarczywe, regularne wpajanie komuś jakichś doktryn, idei;

indoktrinieren [indoktrinierte; hat indoktriniert] Verb

indoktrynować(książkowy) wpajać w sposób nachalny, manipulatorski i systematyczny jakąś doktrynę, ideologię, religię
verb

indoktrinieren [indoktrinierte; hat indoktriniert] Phrase

zaindoktrynowaćphrase

die Indolenz [der Indolenz; die] Substantiv

indolencja(książkowy) bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację
noun

opieszałośćnoun
ociąganie się z wykonaniem pracy, z terminowym wypełnieniem obowiązków

das Indonesien Substantiv

Indonezja(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wyspiarskie państwo w południowo-wschodniej Azji ze stolicą w Dżakarcie;
noun

2345

Your history