English-Dutch dictionary »

intransitive meaning in Dutch

EnglishDutch
intransitive (of a verb, not taking a direct object)
adjective
[UK: ɪn.ˈtræn.sə.tɪv]
[US: ɪn.ˈtræn.sə.tɪv]

intransitiefbijvoeglijk naamwoord

onovergangelijkbijvoeglijk naamwoord

intransitive verb (action verb not taking a direct object, see also: neuter)
noun
[UK: ɪn.ˈtræn.sə.tɪv vɜːb]
[US: ɪn.ˈtræn.sə.tɪv ˈvɝːb]

onovergankelijk werkwoordsubstantief
{n}