English-Dutch dictionary »
intermittent meaning in Dutch
| English | Dutch |
|---|---|
| intermittent (stopping and starting at intervals) adjective [UK: ˌɪn.tə.ˈmɪtnt] [US: ˌɪn.tər.ˈmɪ.tənt] | fluctuerendbijvoeglijk naamwoord intermitterendbijvoeglijk naamwoord met tussenpozenbijvoeglijk naamwoord wederkerendbijvoeglijk naamwoord |
| intermittently (Stopping or starting at intervals) adverb [UK: ˌɪn.tə.ˈmɪtnt.li] [US: ˌɪn.tər.ˈmɪ.tənt.li] | met onderbrekingenbijwoord met tussenpozenbijwoord |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »