Engels-Nederlands woordenboek »
intermittent betekenis in Nederlands
| Engels | Nederlands |
|---|---|
| intermittent (stopping and starting at intervals) adjective [UK: ˌɪn.tə.ˈmɪtnt] [US: ˌɪn.tər.ˈmɪ.tənt] | fluctuerendbijvoeglijk naamwoord intermitterendbijvoeglijk naamwoord met tussenpozenbijvoeglijk naamwoord wederkerendbijvoeglijk naamwoord |
| intermittently (Stopping or starting at intervals) adverb [UK: ˌɪn.tə.ˈmɪtnt.li] [US: ˌɪn.tər.ˈmɪ.tənt.li] | met onderbrekingenbijwoord met tussenpozenbijwoord |
