Swedish-Polish dictionary »

rå meaning in Polish

SwedishPolish
dlös [~t ~a] adjektiv

bezradnyadjective
niemogący lub nieumiejący sobie poradzić w życiu lub w trudnej sytuacji

niepewnyadjective
chwiejny, mający wątpliwości lub wzbudzający wątpliwości

niezdecydowanyadjective
taki, który nie podjął decyzji, nie wybrał czegoś

dman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen] substantiv

radny(urzędowy) członek rady gminy, rady miasta, rady powiatu lub sejmiku wojewódzkiego wybierany w wyborach samorządowych
noun

dslag [~et; pl. ~] substantiv

naradanoun
spotkanie, zwykle służbowe, w celu omówienia pewnych kwestii

dslå [-slog, -slagit, pres. -slår] verb

przemyślanyverb
taki, który powstał w wyniku rozważań

radzićverb
wspólnie zastanawiać się, jak postąpić, jak coś załatwić

dvill [~t ~a] adjektiv

bezradnyadjective
niemogący lub nieumiejący sobie poradzić w życiu lub w trudnej sytuacji

niepewnyadjective
chwiejny, mający wątpliwości lub wzbudzający wątpliwości

niezdecydowanyadjective
taki, który nie podjął decyzji, nie wybrał czegoś

g [~en] substantiv

żytninoun
dotyczący żyta (Secale L.)

żytninoun
wykonany z ziarna żyta

żyto(botanika, botaniczny) (rolnictwo, rolniczy) Secale L., zbożowa roślina jednoroczna, dwuletnia lub wieloletnia z rodziny wiechlinowatych;
noun

żyto(spożywczy) (rolnictwo, rolniczy) ziarno żyta (1.1)
noun

ga

zagęszczaćgromadzić gdzieś jednocześnie dużą ilość lub liczbę czegoś

gbröd [~et; pl. ~] substantiv

chleb żytninoun

gmjöl [~et] substantiv

mąka żytnia(spożywczy) mąka uzyskana z ziarna żyta;
noun

ka

gawron(systematyka) (ornitologia, ornitologiczny) Corvus frugilegus Linnaeus, gatunek ptaka o czarnym upierzeniu z rodziny krukowatych, ale mniejszy od kruka;

katabas(potocznie, potoczny) (obraźliwie) ksiądz

sukienkowy(pogardliwie, pogardliwy) (obraźliwie) ksiądz, kapłan, duchowny Kościoła katolickiego

ka intffa

składać(potocznie, potoczny) w odniesieniu do jakichś okoliczności: mieć jakiś przebieg

ka på

znajdowaćodkrywać coś wewnątrz czegoś lub na czymś

ma [~de ~t] verb

muczećverb
o bydle: wydawać niski, przeciągły odgłos

material [~et; pl. ~] substantiv

surowiecnoun
substancja występująca w przyrodzie, która jest przetwarzana i wykorzystywana w przemyśle

mjölk [~en] substantiv

siara(zoologia, zoologiczny) (fizjologia, fizjologiczny) wydzielina gruczołów mlekowych ssaków;
noun

n [~et; pl. ~] substantiv

przerwanienoun
wstrzymanie działania, procesu na pewien czas

rabuneknoun
zabranie siłą czyjejś własności

nare [~n; pl. ~, best. pl. narna] substantiv

rabuśnoun
ten, który rabuje, kradnie

narluva [~n -luvor] substantiv

kominiarka(potocznie, potoczny) czapka okrywająca głowę i szyję, mająca niewielkie wycięcie na twarz, a czasem tylko na oczy i usta, noszona także w formie wywiniętej wokół głowy
noun

olja [~n -oljor] substantiv

ropa naftowa(geologia, geologiczny) (chemia, chemiczny) ciekła kopalina, mieszanina naturalnych węglowodorów gazowych, ciekłych i stałych, stanowi ważny surowiec energetyczny oraz dla przemysłu chemicznego;
noun

saftcentrifug [~en ~er] substantiv

sokowirówkanoun
urządzenie służące do mechanicznego uzyskiwania soku z owoców lub warzyw

styrka [~n] substantiv

brute forcenoun
algorytm poszukiwania rozwiązań problemu opierający się na metodycznym sprawdzaniu wszystkich możliwych kombinacji (zamiast skupiać się na szczegółowej analizie danego problemu)

tta [~n ttor] substantiv

mysz(zoologia, zoologiczny) nazwa kilkunastu gatunków gryzoni z rodziny myszowatych;
noun

szczur(zoologia, zoologiczny) gryzoń z rodziny myszowatych;
noun

ttfångare [~n; pl. ~, best. pl. -fångarna] substantiv

szczurołapnoun
człowiek zajmujący się łapaniem szczurów;

ttgift [~et ~er] substantiv

zoocyd(chemia, chemiczny) (rolnictwo, rolniczy) związek chemiczny stosowany w rolnictwie i dalszej produkcji spożywczej, działający trująco na zwierzęta;
noun

vara [~n -varor] substantiv

surowiecnoun
substancja występująca w przyrodzie, która jest przetwarzana i wykorzystywana w przemyśle

allmänspk [~et] substantiv

język ogólny(językoznawstwo, językoznawczy) ogólnoetniczny standard języka
noun

anspk [~et; pl. ~] substantiv

roszczenie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) prawo do żądania od określonej osoby określonego świadczenia lub zaniechania działania;
noun

uprawnienienoun
prawo do wykonywania czegoś przez daną osobę

123