Swedish-Polish dictionary »
konsonans meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| konsonans [~en ~er] substantiv | konsonans(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) rym niedokładny, polegający tylko na współbrzmieniu spółgłosek po ostatniej akcentowanej samogłosce (np. grabarz — grabież, pacierz — chociaż) konsonans(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) harmonijne współbrzmienie dźwięków różnej wysokości; współbrzmienie(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) jednoczesne brzmienie dźwięków |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »