ide meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| ide [~t ~n] substantiv | legowiskonoun |
| ideal | idealniew sposób bliski ideałowi idealnytaki, który ma cechy ideału, doskonały, bezbłędny ideałdoskonałość, najwyższy cel dążeń, pragnień |
| idealist [~en ~er] substantiv | idealista(filozofia, filozoficzny) zwolennik idealizmu idealista(przenośnie, przenośnia) lub (ironicznie) marzyciel idealistanoun idealistka(filozofia, filozoficzny) zwolenniczka idealizmu idealistkanoun |
| idealistisk [~t ~a] adjektiv | idealistyczny(filozofia, filozoficzny) związany z idealizmem idealistycznyadjective |
| ideell [~t ~a] adjektiv | ideowyadjective myślowyadjective |
| idegran [~en ~ar] substantiv | cis(dendrologia, drzewoznawstwo, dendrologiczny, drzewoznawczy) rodzaj roślin z rodziny cisowatych; cisowynoun cisowynoun cisowynoun |
| idel adverb | jedynieadverb tylkoadverb wyłącznieadverb |
| idelig [~t ~a] adjektiv | nieustannyadjective ustawicznyadjective |
| ideligen adverb | ciągleadverb co i ruszadverb |
| id [~en, ~ar] substantiv | jaźnoun |
| id [~en, ~ar] | cis(dendrologia, drzewoznawstwo, dendrologiczny, drzewoznawczy) rodzaj roślin z rodziny cisowatych; |
| identification | rozpoznawczydający sposobność rozpoznania |
| identifiera [~de ~t] verb | identyfikowaćverb |
| identifiera sig | utożsamiaćstwierdzać tożsamość, identyczność; uznawać za przedstawiciela grupy, za tę samą osobę |
| identifierare | identyfikacyjnyzwiązany z identyfikacją, służący do identyfikacji |
| identifikation [~en ~er] substantiv | identyfikacja(książkowy) stwierdzenie czyjejś tożsamości, ustalenie jednakowości czegoś w porównaniu z czymś identyfikacja(psychologia, psychologiczny) (socjologia, socjologiczny) utożsamianie się osoby bądź grupy z wartościami i stylem innej osoby lub grupy identyfikacja(psychologia, psychologiczny) utożsamianie się z kimś, współodczuwanie; przeżywanie przez kogoś czegoś bezpośrednio jego niedotyczącego tak, jak ktoś inny, kogo to dotyczy naprawdę |
| identisk [~t ~a] adjektiv | identycznyadjective |
| identitet [~en ~er] substantiv | tożsamośćnoun tożsamośćnoun tożsamośćnoun tożsamośćnoun tożsamośćnoun |
| identitetshandling [~en ~ar] substantiv | dowód osobisty(administracja) dokument identyfikujący osobę oraz poświadczający jej obywatelstwo; |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »