gör meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| göra sig fri | uwolnićwyrwać się z zamknięcia |
| göra sig till | pozowaćudawać kogoś, kim się nie jest |
| göra sig till åtlöje | |
| göra sin militärtjänst | usługiwaćświadczyć przysługę |
| göra sitt yttersta | wyjść z siebie(potocznie, potoczny) bardzo się starać, robić wszystko co możliwe |
| göra skev | wypaczaćdeformować kształt, zniekształcać |
| göra skillnad | robić różnicępowodować, że coś nie jest komuś obojętne |
| göra slarvsylta av någon | zbić na kwaśne jabłkopobić, zbić bardzo dotkliwie |
| göra slut | kończyćzrywać z czymś, przestawać coś robić |
| göra sällskap med | asystowaćbyć obecnym, towarzyszyć przy czym |
| göra tyngre | ciężarekprzedmiot pomiarowy, będący wzorcem określonej masy przyciskciężarek do przyciskania czegoś, np. papieru |
| göra uppror | powstawaćwzniecać powstanie, rozpoczynać walkę zbrojną zbuntowanyczłowiek, który uległ buntowi |
| Göran | Jorgosforma greckiego imienia męskiego, odpowiednik polskiego Jurek |
| att göra en höna av en fjäder | robić z igły widły(potocznie, potoczny) wyolbrzymiać coś, przesadzać |
| att göra ett berg av ett sandkorn | robić z igły widły(potocznie, potoczny) wyolbrzymiać coś, przesadzać |
| att göra snurrig | skołowany(potocznie, potoczny) odczuwający zamęt, pozbawiony właściwego rozeznania w danej sytuacji; zdezorientowany |
| avgöra [-gjorde, -gjort, -gjord n. -gjort, pres. -gör] verb | decyzjaverb kazaćverb orzeczenie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rozstrzygnięcie danej sprawy przez organ państwa działający w ramach swej kompetencji rozstrzygaćverb tell(archeologia, archeologiczny) typ stanowiska archeologicznego w formie ściętego wzgórza utworzonego z nawarstwiających się, wskutek długotrwałego osadnictwa, pozistałości osad ludzkich; ustalaćverb wypowiadaćverb zdecydowaćverb |
| avgörande | kardynalnygłówny, najważniejszy, zasadniczy krytycznybardzo trudny, ciężki krytycznyznajdujący się w decydującej fazie przemożny(książkowy) bardzo intensywny walnymający decydujące znaczenie |
| avgörande [~t, ~n] | decydującyprzesądzający o czymś, przełomowy ostateczny(książkowy) kończący jakiś cykl, ciąg, szereg, serię; ostatni i definitywny |
| avgöras | rozstrzygaćulegać rozstrzyganiu |
| bekantgöra [-gjorde, -gjort, -gjord n. -gjort, pres. -gör] verb | rozpowiadaćverb |
| fullgöra [-gjorde, -gjort, -gjord n. -gjort, pres. -gör] verb | spełniaćverb wykonywaćverb wykonywaćverb |
| förgöra [förgjorde, förgjort, förgjord n. förgjort, pres. förgör] verb | tępićverb wykorzeniać(przenośnie, przenośnia) usuwać coś złego, niepożądanego |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »