Swedish | Polish |
---|---|
drift [~en ~er] substantiv | instynkt(biologia, biologiczny) wrodzona zdolność żywych organizmów do złożonych, celowych działań, swoistych dla danego gatunku i ważnych dla przetrwania; służka(architektura, architektoniczny) w gotyku: cienka kolumienka przylegająca do filaru, podtrzymująca sklepienie; tłuc(potocznie, potoczny) przemieszczać się bez celu, włóczyć się |
driftig [~t ~a] adjektiv | obrotnyadjective rzutkiadjective |
driftkucku [~n ~ar] substantiv | pośmiewiskonoun |
avdrift [~en ~er] substantiv | dryf(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) znoszenie jednostki pływającej z kursu pod wpływem wiatru; |
bedrift [~en ~er] substantiv | dokonanienoun osiągnięcienoun |
gruvdrift [~en] substantiv | górnictwonoun |
kontinentaldrift [~en] substantiv | epejroforeza(geologia, geologiczny) poziome ruchy kontynentów skutkujące zmianami ich położenia względem siebie i względem biegunów; |
överdrift [~en ~er] substantiv | przesadanoun |