bära meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| bära [bar, burit, buren buret burna, pres. bär] verb | dobrze iśćverb dźwigaćverb nabawićverb nieśćverb nosićverb nosićverb poprowadzić(architektura, architektoniczny) nakreślić kierunek budowy poprowadzićverb taszczyć(potocznie, potoczny) nieść, ciągnąć z trudem coś (rzadziej kogoś), ciężkiego lub niewygodnego zdarzać sięverb |
| bära bort | wynosićpodnosić coś i umieszczać poza jakimś obszarem |
| bära eller brista | wóz albo przewózwyrażenie używane w trudnej sytuacji, gdy mając do wyboru dwie możliwości trzeba podjąć ostateczną decyzję |
| bära ned | znosićprzemieszczać coś własnymi siłami w dół |
| bära ner | znosićprzemieszczać coś własnymi siłami w dół |
| bära sig | opłacaćbyć wartym określonych kosztów |
| bära sig åt | zachowywaćpostępować w jakiś sposób |
| bära ugglor till Aten | wozić drewno do lasuwykonywać niepotrzebną pracę wozić żyto na Zawiślewykonywać niepotrzebną pracę |
| bära ut | wynosićpodnosić coś i umieszczać poza jakimś obszarem |
| bärare [~n; pl. ~, best. pl. bärarna] substantiv | bagażowynoun tragarz(turystyka, turystyczny) uczestnik wyprawy wysokogórskiej lub podróżniczej wynajęty do noszenia ekwipunku tragarznoun |
| bär av körbärskornell | dirndlrodzaj stroju ludowego, pochodzącego z rejonu Alp; |
| brevbärare [~n; pl. ~, best. pl. -bärarna] substantiv | listonosz(usługi pocztowe, kurierskie, poczta) pracownik urzędu pocztowego, który doręcza adresatom listy i inne przesyłki listonoszkanoun |
| budbärare [~n; pl. ~, best. pl. -bärarna] substantiv | posłaniec(książkowy) albo (podniośle) osoba posłana przez kogoś w celu przekazania wiadomości albo wykonania jakiejś misji |
| bårbärare [~n; pl. ~, best. pl. -bärarna] substantiv | noszowynoun |
| innebära [-bar, -burit, pres. -bär] verb | oznaczaćverb |
| Ormbäraren | Wężownik(astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba równikowego; |
| skäggbärare | brodaczmężczyzna, który nosi brodę |
| smittobärare | nosiciel(medycyna, medyczny) organizm zawierający bakterie, wirusy lub w inny sposób dotknięty chorobą, sam nie cierpiący z powodu jej objawów, lecz mogący nią zarażać; |
| umbära [-bar, -burit, pres. -bär] verb | wyrzecverb |
| umbärande [~t ~n] substantiv | wyrzeczenienoun |
| uppbära [-bar, -burit, -buren -buret -burna, pres. -bär] verb | ściągaćverb |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »