språk betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| språk [~et; pl. ~] substantiv | język(anatomia, anatomiczny) mięsień znajdujący się w jamie ustnej lub gębowej, pełniący funkcję narządu smaku, ułatwiający jedzenie, a u ludzi także mówienie; język(informatyka, informatyczny) zbiór rozkazów i reguł ich łączenia sterujących pracą komputera; język(językoznawstwo, językoznawczy) zbiór słów, reguł gramatycznych, zasad wymowy, idiomów, umożliwiający porozumiewanie się osób znających ten zbiór; języknoun |
| språk- | językowyzwiązany z językiem |
| språka [~de ~t] verb | gawędzićverb |
| språkfamilj [~en ~er] substantiv | rodzina językowanoun |
| språkförbistring [~en ~ar] substantiv | |
| språklig [~t ~a] adjektiv | językowyadjective |
| språklära [~n -läror] substantiv | gramatyka(językoznawstwo, językoznawczy) dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię; |
| språkrör [~et; pl. ~] substantiv | rzecznik(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (urzędowy) osoba występująca, przemawiająca w czyimś imieniu, reprezentująca publicznie jakiegoś wysokiego rangą urzędnika lub instytucję; |
| språksam [~t ~ma] adjektiv | gadatliwyadjective |
| språktypologi | typologianauka o typach, porównująca typy w zakresie różnych dziedzin |
| språkvetenskap [~en ~er] substantiv | językoznawstwo(językoznawstwo, językoznawczy) nauka o języku; |
| allmänspråk [~et] substantiv | język ogólny(językoznawstwo, językoznawczy) ogólnoetniczny standard języka |
| anspråk [~et; pl. ~] substantiv | roszczenie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) prawo do żądania od określonej osoby określonego świadczenia lub zaniechania działania; uprawnienienoun wymaganienoun |
| anspråksfull [~t ~a] adjektiv | pretensjonalnyadjective wymagającyadjective |
| anspråkslös [~t ~a] adjektiv | niewybrednyadjective niewybrednyadjective nieśmiałyadjective skromnyadjective skromnyadjective |
| blandspråk [~et; pl. ~] substantiv | język mieszany(językoznawstwo, językoznawczy) mowa powstała na skutek wymieszania dwóch lub większej liczby języków; |
| bulgariskspråkig | bułgarskojęzycznyposługujący się językiem bułgarskim bułgarskojęzycznyspisany, stworzony w języku bułgarskim bułgarskojęzycznytaki, którego mieszkańcy posługują się językiem bułgarskim |
| burspråk [~et; pl. ~] substantiv | wykusz(architektura, architektoniczny) forma architektoniczna stanowiąca element wystający z lica elewacji; |
| danskspråkig | duńskojęzycznyposługujący się językiem duńskim duńskojęzycznyspisany, stworzony w języku duńskim duńskojęzycznytaki, którego mieszkańcy posługują się językiem duńskim |
| engelskspråkig [~t ~a] adjektiv | angielskojęzycznyadjective anglojęzycznyadjective anglojęzycznyadjective anglojęzycznyadjective |
| enspråkig [~t ~a] adjektiv | jednojęzycznyadjective jednojęzycznyadjective |
| fackspråk [~et; pl. ~] substantiv | argot(językoznawstwo, językoznawczy) (przestarzałe, przestarzały) odmiana języka używana przez grupę zawodową albo środowiskową |
