in betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| indikator [~n ~er ] substantiv | wskaźnik(statystyka, statystyczny) liczbowe przedstawienie pewnej wielkości |
| indikera [~de ~t] verb | oznaczaćverb sugerowaćverb wskazywać(przenośnie, przenośnia) być znakiem czegoś, świadczyć o czymś |
| indirekt [n. ~, ~a] adjektiv | okrężnyadjective |
| indirekt anföring | mowa zależna(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (językoznawstwo, językoznawczy) przytoczenie czyichś słów w formie zdania podrzędnego podporządkowane narracji |
| indisk [~t ~a] adjektiv | indyjskiadjective |
| indiska [~n indiskor] substantiv | Hinduskanoun |
| Indiska oceanen | Ocean Indyjski(geografia, geograficzny) trzeci co do wielkości ocean Ziemi; |
| indiskret [n. ~, ~a] adjektiv | niedyskretnyadjective |
| indium [~et el. indiet el. ~] substantiv | ind(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu In i liczbie atomowej 49; |
| individ [~en ~er] substantiv | jednostka(książkowy) osoba, pojedynczy osobnik osobnik(biologia, biologiczny) jednostkowy okaz gatunku; |
| individualism [~en] substantiv | indywidualizmnoun |
| individualistisk [~t ~a] adjektiv | indywidualistycznyadjective |
| individualitet [~en ~er] substantiv | indywidualnośćnoun |
| individuell [~t ~a] adjektiv | indywidualnyadjective indywidualnyadjective jednostkowyadjective osobistyadjective osobistyadjective |
| individuellt | indywidualniewystępując osobno pojedynczosamemu, w pojedynkę, oddzielnie z osobnaoddzielnie, osobno |
| indoeuropeisk [~t ~a] adjektiv | Aria(antropologia, antropologiczny) zwykle w lm: członek starożytnych koczowniczych plemion pasterskich mówiących dialektami indoeuropejskimi, które w III i II tysiącleciu p.n.e. zamieszkiwały Azję Środkową, by następnie rozprzestrzenić się na tereny Iranu i Indii; indoeuropejski(językoznawstwo, językoznawczy) wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej lub stanowiący jej kontynuację |
| indoeuropeiska urspråket | praindoeuropejski(językoznawstwo, językoznawczy) indoeuropejski pierwotny, odnoszący się do pierwotnego okresu wspólnoty indoeuropejskiej |
| indoktrinera [~de ~t] verb | indoktrynować(książkowy) wpajać w sposób nachalny, manipulatorski i systematyczny jakąś doktrynę, ideologię, religię |
| indoktrinering [~en ~ar] substantiv | indoktrynacjanoun |
| indolens [~en] substantiv | indolencja(książkowy) bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację opieszałośćnoun |
| indones [~en ~er] substantiv | Indonezyjczyknoun Indonezyjkanoun |
| Indonesien substantiv | Indonezja(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wyspiarskie państwo w południowo-wschodniej Azji ze stolicą w Dżakarcie; |
| indonesisk [~t ~a] adjektiv | indonezyjskiadjective |
| indonesiska [~n indonesiskor] substantiv | indonezyjski(językoznawstwo, językoznawczy) język urzędowy Indonezji |
| indriva [-drev, -drivit, -driven -drivet -drivna, pres. -driver] verb | ściągaćverb |
| indrivning [~en ~ar] substantiv | windykacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przejmowanie majątku na drodze prawnej |
| Indus | Indianin(astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; Indus(geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w Azji przepływająca przez Chiny, Indie i Pakistan; |
