Polska | Svenska |
---|---|
ind (chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu In i liczbie atomowej 49; noun | indium [~et el. indiet el. ~]substantiv |
indagować (książkowy) przeprowadzać indagację, wypytywać kogoś o coś, dopytywać się, badać, zasypywać pytaniami verb | utfråga [~de ~t]verb |
indeks (ekonomia, ekonomiczny) (bankowość, bankowy) miernik koniunktury giełdowej obrazujący zmiany cen akcji noun | index [~et; pl. ~]substantiv |
indeks (informatyka, informatyczny) dane pozwalające szybko przeszukiwać bazę danych według określonej kolumny lub ich zbioru noun | index [~et; pl. ~]substantiv |
indeks (statystyka, statystyczny) liczba względna charakteryzująca zmiany poziomu zjawiska zachodzące w pewnym czasie noun | index [~et; pl. ~]substantiv |
indeks noun uporządkowany spis, np. pojęć, terminów, nazwisk, przytoczonych lub omówionych w danej książce; | pekfinger [-fingret -fingrar]substantiv |
indeks noun urzędowa lista czegoś | pekfinger [-fingret -fingrar]substantiv |
indeksować verb | indexera [~de ~t]verb |
indeterminizm (filozofia, filozoficzny) koncepcja dopuszczająca, że ta sama przyczyna może prowadzić do innych skutków; noun | indeterminism [~en]substantiv |
Indiana (geografia, geograficzny) (administracja) stan w Stanach Zjednoczonych ze stolicą w Indianapolis; | |
indianiec (lekceważąco, lekceważący) Indianin noun | rödskinn [~et; pl. ~]substantiv |
Indianin (astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; | |
Indianin noun czerwonoskóry, rdzenny mieszkaniec obu Ameryk, zaliczany do rasy żółtej; | indian [~en ~er]substantiv |
indiański adjective związany z Indianami, dotyczący Indian | indiansk [~t ~a]adjektiv |
Indie (geografia, geograficzny) państwo w Azji; noun | Indiensubstantiv |
Indie Zachodnie (historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) zbiorcza nazwa wysp leżących między Morzem Karaibskim a Oceanem Atlantyckim; noun | Västindiensubstantiv |
indoeuropejski (językoznawstwo, językoznawczy) wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej lub stanowiący jej kontynuację adjective | indoeuropeisk [~t ~a]adjektiv |
indoktrynacja noun natarczywe, regularne wpajanie komuś jakichś doktryn, idei; | indoktrinering [~en ~ar]substantiv |
indoktrynować (książkowy) wpajać w sposób nachalny, manipulatorski i systematyczny jakąś doktrynę, ideologię, religię verb | indoktrinera [~de ~t]verb |
indolencja (książkowy) bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację noun | indolens [~en]substantiv |
Indonezja (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wyspiarskie państwo w południowo-wschodniej Azji ze stolicą w Dżakarcie; noun | Indonesiensubstantiv |
Indonezyjczyk noun obywatel Indonezji | indones [~en ~er]substantiv |
Indonezyjka noun obywatelka Indonezji | indones [~en ~er]substantiv |
indonezyjski (językoznawstwo, językoznawczy) język urzędowy Indonezji noun | indonesiska [~n indonesiskor]substantiv |
indonezyjski adjective odnoszący się do państwa Indonezja | indonesisk [~t ~a]adjektiv |
indor noun samiec indyka | kalkon [~en ~er]substantiv |
Indus (geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w Azji przepływająca przez Chiny, Indie i Pakistan; | |
industrializacja noun uprzemysłowienie | industrialisering [~en ~ar]substantiv |
industrializm noun | industrialism [~en]substantiv |
industrialny adjective związany z industrializacją, dotyczący industrializacji | industriell [~t ~a]adjektiv |
indyferencja (książkowy) obojętność noun | likgiltighet [~en ~er]substantiv |
indyferentny (książkowy) obojętny; taki, który ma bierny stosunek adjective | likgiltig [~t ~a]adjektiv |
indygo noun kolor ciemnobłękitny | indigo [~n]substantiv |
indygokarmin (chemia, chemiczny) związek organiczny, sulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, stosowany w medycynie, przemyśle barwników i jako odczynnik chemiczny; | |
indyjski adjective związany z Indiami, dotyczący Indii | indisk [~t ~a]adjektiv |
indyk (ornitologia, ornitologiczny) Meleagris, duży hodowlany ptak grzebiący z rodziny kurowatych; noun | kalkon [~en ~er]substantiv |
indykator noun | indikator [~n ~er ]substantiv |
indywidualista noun człowiek niezależny i przekorny, mający poczucie odrębności osobistej, niechętnie podporządkowujący się, działający samodzielnie | enstöring [~en ~ar]substantiv |
indywidualistyczny adjective związany z indywidualizmem, charakteryzujący się indywidualizmem | individualistisk [~t ~a]adjektiv |
indywidualizm noun poczucie własnej niezależności i odrębności powiązane z dążeniem do zachowania własnych poglądów | individualism [~en]substantiv |