Svensk-Polsk ordbok »

in betyder på polska

SvenskaPolska
inbjuda [-bjöd, -bjudit, -bjuden -bjudet -bjudna, pres. -bjuder] verb

zapraszaćverb
proponować komuś, aby przyszedł w odwiedziny

zapraszaćverb
zachęcać kogoś do zrobienia czegoś lub skorzystania z czegoś

zawezwaćverb
służbowo wezwać kogoś gdzieś

inbjudan [best. ~; i pl. används inbjudningar] substantiv

zaproszenienoun
informacja o byciu mile widzianym w roli uczestnika określonego zdarzenia

zaproszenienoun
kartka papieru wyrażająca taką informację

inbjudning [~en ~ar] substantiv

zaproszenienoun
informacja o byciu mile widzianym w roli uczestnika określonego zdarzenia

zaproszenienoun
kartka papieru wyrażająca taką informację

inblandning [~en ~ar] substantiv

interwencjanoun
wejście pomiędzy, mieszanie się do czegoś, aby osiągnąć zamierzony cel

inblick [~en ~ar] substantiv

wglądnoun
sposobność własnej obserwacji, bezpośredniego badania czegoś

inbördes adjektiv

obustronnyadjective
zachodzący pomiędzy dwiema stronami relacji

wzajemnyadjective
dokonywany przez obie strony, osoby wobec siebie nawzajem; taki, który jest odwzajemniony

inbördeskrig [~et; pl. ~] substantiv

wojna domowa(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (wojskowość, wojskowy) konflikt zbrojny, którego strony należą do tego samego państwa, plemienia lub grupy etnicznej;
noun

inbringa [~de ~t] verb

przynosićverb
odnośnie pieniędzy dawać, powodować (zyski / straty)

inbrott [~et; pl. ~] substantiv

włamanienoun
napad rabunkowy połączony z wyłamaniem urządzeń zamykających

inbrottstjuv [~en ~ar] substantiv

włamywacznoun
złodziej dokonujący kradzieży z włamaniem

inbundenhet [~en] substantiv

powściągliwośćnoun
umiejętność panowania nad sobą

incest [~en ~er] substantiv

kazirodztwonoun
stosunki płciowe z osobą blisko spokrewnioną, rodzaj parafilii;

incitament [~et; pl. ~] substantiv

podnietanoun
wyrażenie lub działanie zachęcające do wykonania określonego czynu

zachętanoun
czynnik zachęcający

incubus

inkub(etnografia, etnograficzny) demon, który pod postacią mężczyzny obcuje z kobietą podczas snu

indelning [~en ~ar] substantiv

rozkładnoun
sposób podziału na elementy składowe

indentering

dołeknieznaczne wgłębienie w ciele człowieka

indeterminism [~en] substantiv

indeterminizm(filozofia, filozoficzny) koncepcja dopuszczająca, że ta sama przyczyna może prowadzić do innych skutków;
noun

index [~et; pl. ~] substantiv

indeks(ekonomia, ekonomiczny) (bankowość, bankowy) miernik koniunktury giełdowej obrazujący zmiany cen akcji
noun

indeks(informatyka, informatyczny) dane pozwalające szybko przeszukiwać bazę danych według określonej kolumny lub ich zbioru
noun

indeks(statystyka, statystyczny) liczba względna charakteryzująca zmiany poziomu zjawiska zachodzące w pewnym czasie
noun

spisnoun
lista, zawierająca wyliczenie czegoś, zbiór czegoś

wykaznoun
pismo zawierające wyliczenie osób, rzeczy, elementów, czynności, zdarzeń itp. mających jakąś wspólną cechę

indexera [~de ~t] verb

indeksowaćverb

indian [~en ~er] substantiv

Indianinnoun
czerwonoskóry, rdzenny mieszkaniec obu Ameryk, zaliczany do rasy żółtej;

Indiana

Indiana(geografia, geograficzny) (administracja) stan w Stanach Zjednoczonych ze stolicą w Indianapolis;

indiansk [~t ~a] adjektiv

indiańskiadjective
związany z Indianami, dotyczący Indian

Indien substantiv

Indie(geografia, geograficzny) państwo w Azji;
noun

indier [~n; pl. ~] substantiv

Hindusnoun
obywatel Indii

indigestion [~en] substantiv

niestrawność(medycyna, medyczny) ostre zaburzenie w trawieniu, dyspepsja
noun

indignation [~en] substantiv

oburzenienoun
silne zdenerwowanie spowodowane czyimś nieodpowiednim, niewłaściwym lub niesprawiedliwym zachowaniem

indigo [~n] substantiv

indygonoun
kolor ciemnobłękitny

indigokarmin

indygokarmin(chemia, chemiczny) związek organiczny, sulfonowa pochodna indyga, niebieski barwnik syntetyczny, stosowany w medycynie, przemyśle barwników i jako odczynnik chemiczny;

indikativ [~en ~er] substantiv

tryb orzekający(gramatyka) jeden z trybów czasownika wyrażający neutralny lub obiektywny stosunek mówiącego do podawanych faktów;
noun

indikator [~n ~er ] substantiv

indykatornoun

123