słownik Szwedzko-Polski »

yr w języku polskim

SzwedzkiPolski
klockan fyra

czwartagodzina 4 w nocy lub po południu

kolsyra [~n -syror] substantiv

kwas węglowy(chemia, chemiczny) związek nieorganiczny z grupy nieorganicznych kwasów tlenowych, słaby kwas występujący jedynie w wodnych roztworach dwutlenku węgla, służący do produkcji napojów gazowanych;
noun

kolsyresnö [~n] substantiv

suchy lód(chemia, chemiczny) zestalony dwutlenek węgla;
noun

krotonsyra

kwas krotonowy(chemia, chemiczny) związek organiczny z grupy kwasów karboksylowych;

Kyrene

Cyrena(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) starożytne miasto położone w północnej Libii, w prowincji Cyrenajka; współcześnie stanowisko archeologiczne;

kyrie eleison

Kyrie eleison(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) „Panie, zmiłuj się (nad nami)”, chrześcijańska formuła liturgiczna;

kyrillisk [~t ~a] adjektiv

cyrylicki(językoznawstwo, językoznawczy) napisany cyrylicą, związany z cyrylicą
adjective

kyrilliska

cyrylica(językoznawstwo, językoznawczy) alfabet używany do zapisu niektórych języków słowiańskich;

kyrilliska alfabetet

cyrylica

kyrka [~n kyrkor] substantiv

cerkiew(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) świątynia prawosławna;
noun

cerkiew(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wspólnota chrześcijan wyznania prawosławnego;
noun

eklezja(historia, historyczny, historycznie) zgromadzenie pełnoprawnych obywateli starożytnych Aten, którzy ukończyli 20 lat, najwyższy organ władzy decydujący o polityce zagranicznej i wewnętrznej polis;
noun

kościół(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) świątynia chrześcijańska;
noun

Kościół(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańska wspólnota religijna w danym miejscu, np. mieście, kraju; także wspólnota wszystkich wyznawców danej religii
noun

Kościół(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) religijna instytucja społeczna obejmująca wspólnotę wiernych danej religii, zwykle chrześcijańskiej, przeważnie hierarchiczna;
noun

kyrklig [~t ~a] adjektiv

kościelnyadjective
związany z określonym kościołem (instytucją)

kyrkoår [~et; pl. ~] substantiv

rok liturgicznynoun

kyrkofader [~n -fäder] substantiv

ojciec Kościoła(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) starożytny pisarz lub teolog chrześcijański;
noun

kyrkogård [~en ~ar] substantiv

cmentarznoun
obszar, gdzie celowo i niepojedynczo umieszcza się na stałe zwłoki lub prochy;

kyrkoherde [~n -herdar] substantiv

wikariusz(kościelny) prezbiter na stałe pomagający proboszczowi w pracy duszpasterskiej;
noun

wikariusz(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (administracja) w administracji kościelnej duchowny będący zastępcą lub namiestnikiem;
noun

wikary(kościelny) prezbiter na stałe pomagający proboszczowi w pracy duszpasterskiej;
noun

kyrkohistoria [-historien] substantiv

historia kościołanoun

kyrkolatin [~et] substantiv

łacina kościelna(językoznawstwo, językoznawczy) język łaciński używany w liturgii Kościoła
noun

kyrkoskatt [~en ~er] substantiv

podatek kościelny(ekonomia, ekonomiczny) podatek pobierany na rzecz kościoła, np. w formie odpisu;
noun

kyrkråtta [~n -råttor] substantiv

mysz kościelnanoun

kyrktorn [~et; pl. ~] substantiv

wieża kościelnanoun

labyrint [~en ~er] substantiv

błędnik(anatomia, anatomiczny) część wewnętrzna ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi;
noun

labirynt(budownictwo) układ krzyżujących się korytarzy i pomieszczeń, w którym trudno znaleźć wyjście;
noun

labyrintisk [~t ~a] adjektiv

labiryntowyadjective
mający formę labiryntu; związany z labiryntem

lektyr [~en] substantiv

lekturanoun
to, co ktoś czyta lub będzie czytał

ligga pyrt till

być w opałach

być w tarapatach

ljusstyrka [~n -styrkor] substantiv

blasknoun
jaskrawe światło

jasnośćnoun
światło wysyłane przez źródło światła

lyra [~n lyror] substantiv

lira(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) smyczkowy strunowy instrument muzyczny, posiadający trzy lub cztery struny, popularny na Krecie, Dodekanezie, w Tracji i wśród uchodźców z Azji Mniejszej
noun

lira(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) starogrecki instrument muzyczny, szarpany posiadający od czterech do dziesięciu strun;
noun

lyrfåfel

lirogon(ornitologia, ornitologiczny) ptak z rzędu wróblowych występujący na kontynencie australijskim;

lyrik [~en] substantiv

liryka(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) rodzaj literacki;
noun

lyrisk [~t ~a] adjektiv

liryczny(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) związany z liryką, lirykiem
adjective

5678