tro w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| trots att | jakkolwiekchociaż mimo żełącząca zdanie przyzwalające, wyrażające rozbieżność pomiędzy tym, co się dzieje w rzeczywistości, a tym, czego się oczekiwało |
| trots det | i takmimo to, mimo wszystko |
| trotsa [~de ~t] verb | podskakiwać(potocznie, potoczny) występować gwałtownie przeciw czemu lub komu przeczyćverb |
| trotskism [~en] substantiv | trockizm(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) lewicowy ruch polityczny bazujący na ideach Lwa Trockiego, wiążą się z nim hasła takie jak: permanentna rewolucja, niemożliwość zbudowania socjalizmu tylko w jednym kraju oraz antystalinizm; |
| trött [n. ~, ~a] adjektiv | zmęczonyadjective |
| trötta [~de ~t] verb | męczyćverb nużyćverb |
| trötta ut | nużyćwywoływać znudzenie lub wyczerpanie swoją jednostajnością |
| trötthet [~en] substantiv | zmęczenienoun |
| tröttna [~de ~t] verb | męczyćverb zużywać(książkowy) (przenośnie, przenośnia) tracić siły psychiczne lub fizyczne |
| trottoar [~en ~er] substantiv | chodniknoun |
| trottoarkant [~en ~er] substantiv | krawężnik(budownictwo) element budowlany oddzielający chodnik od jezdni i wyznaczający granicę między chodnikiem a jezdnią |
| trovärdighet [~en ~er] substantiv | niezawodnośćnoun wiarygodnośćnoun |
| albatross [~en ~er] substantiv | albatros(ornitologia, ornitologiczny) żyjący w koloniach, żywotny ptak oceaniczny o masywnym dziobie; |
| allotropi | alotropia(chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) zjawisko występowania, w tym samym stanie skupienia, różnych odmian tego samego pierwiastka chemicznego różniących się właściwościami fizycznymi i chemicznymi; |
| Andersson, Pettersson och Lundström | byle kto(pogardliwie, pogardliwy) ktoś niegodny uwagi |
| anförtro [-förtrodde, -förtrott, -förtrodd n. -förtrott, pres. -förtror] verb | powierzaćverb powierzaćverb wynurzaćverb zawierzaćverb zwierzaćverb |
| ångström | angstrem(fizyka, fizyczny) jednostka długości równa jednej dziesięciomiliardowej części metra; |
| antropocen | antropocen(neologizm) (geologia, geologiczny) epoka geologiczna zdominowana przez wpływ człowieka; |
| antropocentrisk [~t ~a] adjektiv | antropocentrycznyadjective |
| antropocentrism | antropocentryzm(filozofia, filozoficzny) przekonanie, wedle którego człowiek to ośrodek świata, a wszystko w przyrodzie dzieje się ze względu na niego antropocentryzminterpretacja świata wyłącznie z punktu widzenia doświadczenia człowieka |
| antropofagi [~n] substantiv | antropofagia(książkowy) ludzki kanibalizm, ludożerstwo |
| antropofobi [~n] substantiv | antropofobia(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) (u ludzi i zwierząt) niechęć lub chorobliwy lęk przed ludźmi; |
| antropogen | antropogenicznyzachodzący lub powstały w wyniku działalności gospodarczej człowieka |
| antropoid | małpolud(potocznie, potoczny) półczłowiek półmałpa |
| antropolog [~en ~er] substantiv | antropolog(antropologia, antropologiczny) (biologia, biologiczny) badacz rozwoju i zróżnicowania jednostek ludzkich, gatunku ludzkiego oraz ludzkich społeczności; |
| antropologi [~n] substantiv | antropologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka o człowieku; |
| antropologisk [~t ~a] adjektiv | antropologicznyadjective |
| antropomorfism [~en] substantiv | antropomorfizmnoun |
| antroponym | antroponim(językoznawstwo, językoznawczy) osobowa nazwa własna |
| antroposofisk [~t ~a] adjektiv | antropozoficznyadjective |
