slag w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| slag [~et; pl. ~] substantiv | bitwa(wojskowość, wojskowy) bezpośrednie starcie zbrojne wojsk skonfliktowanych stron; chwilanoun chwilanoun ciosnoun momentnoun raznoun rodzajnoun rozbić(książkowy) pokonać nieprzyjaciela w walce, rozproszyć siły nieprzyjaciela suw(technologia, technika, techniczny) w silnikach, maszynach, urządzeniach mechanicznych: ruch jednego elementu względem drugiego na pewnej długości, np. ruch tłoka w cylindrze w silniku spalinowym typnoun udar mózgu(medycyna, medyczny) zespół objawów związanych z zaburzeniem krążenia krwi w mózgu; uderzenienoun wybicienoun wybićnoun wyłógnoun |
| slag under bältet | cios poniżej pasaposunięcie wykorzystujące czyjś słaby punkt, nieetyczny postępek wobec kogoś |
| slaga [~n slagor] substantiv | cep(historia, historyczny, historycznie) (rolnictwo, rolniczy) narzędzie rolnicze do ręcznego młócenia zboża, składające się z dwóch kijów: dłuższego trzonka (zwanego dzierżakiem lub cepiskiem) i krótszego bijaka połączonych ze sobą rzemienną gązwą; |
| slaganfall [~et; pl. ~] substantiv | wylew(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) udar mózgu |
| slagfalk | raróg górski(ornitologia, ornitologiczny) Falco biarmicus, gatunek ptaka z rodziny sokołowatych; |
| slagfält [~et; pl. ~] substantiv | pole bitwynoun |
| slagg [~en el. ~et] substantiv | zgar(metaloznawstwo, metalurgia) strata metalu w czasie procesów metalurgicznych, głównie wytapiania żużel(hutnictwo, hutniczy) masa powstająca przy wytapianiu metali; |
| slåss [slogs, slagits, pres. slåss] verb | awanturaverb bić sięverb zadyma(potocznie, potoczny) (pejoratywnie, pejoratywny) publiczna burda z udziałem wielu osób, często brutalna |
| slagkryssare | krążownik liniowy(wojskowość, wojskowy) klasa dużych okrętów artyleryjskich, która wykształciła się w okresie poprzedzającym I wojnę światową jako połączenie cech krążowników i pancerników; |
| slagman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen] substantiv | pałkarz(potocznie, potoczny) (pogardliwie, pogardliwy) członek bojówki używający pałki |
| slagord [~et; pl. ~] substantiv | hasłonoun |
| slagpåse [~n -påsar] substantiv | worek treningowy(przenośnie, przenośnia) osoba regularnie dręczona fizycznie, na której ktoś się wyżywa worek treningowy(sport, sportowy) wiszący lub rzadziej wolnostojący worek służący do treningu bokserskiego |
| slagskepp [~et; pl. ~] substantiv | pancernik(marynarka) (wojskowość, wojskowy) silnie opancerzony okręt, wyposażony w działa bardzo dużego kalibru; |
| slagsmål [~et; pl. ~] substantiv | bójkanoun |
| slaguggla [~n -ugglor] substantiv | puszczyk uralski(ornitologia, ornitologiczny) Strix uralensis, duży ptak drapieżny z rodziny puszczykowatych; |
| anslag [~et; pl. ~] substantiv | afiszowynoun |
| anslå [-slog, -slagit, -slagen -slaget -slagna, pres. -slår] verb | bicie(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) uderzanie strun gitary dłonią, grając akordami przyznawaćverb wybijać(technologia, technika, techniczny) o przyrządach wskazywać czas, rytm, takt, tempo lub liczbę czego wybićverb |
| avslag [~et; pl. ~] substantiv | odchody połogowe(medycyna, medyczny) (fizjologia, fizjologiczny) wydzielina wydzielająca się z pochwy po porodzie odrzucenie(rzeczownik odczasownikowy) od odrzucić |
