słownik Polsko-Szwedzki »
słowo w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| słowo (językoznawstwo, językoznawczy) wyróżniona fonetycznie lub graficznie część wypowiedzi składająca się z jednego lub więcej morfemów, wyrażająca pewną niezmienną treść w danym języku; | glosa [~n, glosor] |
| słowo (językoznawstwo, językoznawczy) wyróżniona fonetycznie lub graficznie część wypowiedzi składająca się z jednego lub więcej morfemów, wyrażająca pewną niezmienną treść w danym języku; noun | ord [~et; pl. ~]substantiv vokabel [~n vokabler]substantiv |
| słowo noun obietnica, przyrzeczenie | försäkran [best. ~; i pl. används försäkringar]substantiv löfte [~t ~n]substantiv ord [~et; pl. ~]substantiv |
| słowo honoru noun wyrażenie wymawiane przy składaniu obietnicy; przy zaręczaniu czegoś swoim dobrym imieniem, honorem | hedersord [~et; pl. ~]substantiv |
| słowotok (medycyna, medyczny) zaburzenie w komunikacji objawiające się bezładną, szybką mową; | |
| pomysłowość noun dodatnia cecha intelektu charakteryzująca się zdolnością do tworzenia nowych pomysłów, projektów i koncepcji, byciu pomysłowym i pełnym inwencji twórczej | fyndighet [~en ~er]substantiv uppfinningsrikedom [~en]substantiv |
| umysłowo w sposób dotyczący umysłu, umysłowości | |
| umysłowość noun stan możliwości umysłowych | mentalitet [~en ~er]substantiv |
| zmysłowość noun cecha tego, co zmysłowe, erotyczne, ponętne | sinnlighet [~en ~er]substantiv |
