rozkaz w języku po szwedzku

Polski	Szwedzki
rozkaz noun polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś jakąś przewagę	befallning [~en ~ar]substantiv order [~n; pl. ~ el. ordrar]substantiv
rozkazujący adjective	myndig [~t ~a]adjektiv
rozkazywać verb wydawać kategoryczne polecenia	befalla [befallde befallt]verb
tryb rozkazujący (gramatyka) jeden z trybów czasownika wyrażający rozkaz, życzenie, prośbę lub przyzwolenie;	imperativ

Historia wyszukiwania