mot w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| motig [~t ~a] adjektiv | uciążliwyadjective |
| motionscykel [~n -cyklar] substantiv | |
| motiv [~et; pl. ~] substantiv | motyw(psychologia, psychologiczny) bodziec skłaniający do działania motywacjanoun powódnoun |
| motivation [~en ~er] substantiv | motyw(psychologia, psychologiczny) bodziec skłaniający do działania motywacjanoun |
| motivera [~de ~t] verb | motywowaćverb usprawiedliwiaćverb uzasadniaćverb |
| motlut [~et; pl. ~] substantiv | zboczenoun |
| motmanifestation | kontrmanifestacja(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) manifestacja będąca formą przeciwstawienia się innej manifestacji |
| motoffensiv [~en ~er] substantiv | kontrofensywa(wojskowość, wojskowy) natarcie wojsk, które następuje bezpośrednio po odparciu ofensywy wroga |
| motor [~n ~er ] substantiv | motorowynoun silnik(technologia, technika, techniczny) urządzenie do zamiany w energię mechaniczną innego rodzaju energii; |
| motorbåt [~en ~ar] substantiv | motorówka(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) mała jednostka pływająca napędzana silnikiem mechanicznym; |
| motorcykel [~n -cyklar] substantiv | motocykl(motoryzacja) niemający nadwozia pojazd silnikowy, najczęściej dwukołowy, przeznaczony dla jednej, dwóch lub rzadko dla trzech osób; |
| motorcyklist [~en ~er] substantiv | motocyklistanoun |
| motorhuv [~en ~ar] substantiv | czepiec(historia, historyczny, historycznie) (etnografia, etnograficzny) rodzaj kobiecego nakrycia głowy; |
| motorolja [~n -oljor] substantiv | olej silnikowynoun |
| motortrafikled [~en ~er] substantiv | droga ekspresowanoun |
| motorväg [~en ~ar] substantiv | autostrada(motoryzacja) droga kołowa przystosowana do szybkiego ruchu samochodowego, charakteryzująca się bezkolizyjnymi skrzyżowaniami oraz podzielona na dwie jezdnie po co najmniej dwa pasy ruchu; magistralanoun |
| motpåve | antypapież(kościelny) osoba powołana na tron papieski nieprawnie, za pontyfikatu legalnego papieża lub w czasie, gdy urząd papieski był nieobsadzony; |
| motreformationen | kontrreformacja(historia, historyczny, historycznie) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ruch w Kościele katolickim w XVI i XVII w., skierowany przeciw reformacji i wyznaniom protestanckim, mający na celu także przeprowadzenie odnowy wewnętrznej w Kościele; |
| motsäga [-sade, -sagt, -sagd n. sagt, pres. -säger] verb | oponowaćverb |
| motsägande adjektiv | przeciwstawnyadjective |
| motsägelse [~n ~r] substantiv | sprzecznośćnoun |
| motsats [~en ~er] substantiv | przeciwieństwonoun |
| motsatt [n. ~, ~a] adjektiv | przeciwległyadjective przeciwnyadjective przeciwnyadjective przeciwnyadjective przeciwstawnyadjective sprzecznyadjective |
| motsätta sig | opieraćprzeciwstawiać się, stawiać opór |
| motsätta sig sätta sig emot | sprzeciwiać siębyć przeciwnym czemuś, być przeciwko czemuś lub komuś; nie zgadzać się z na coś (z czymś) |
| motspänstig [~t ~a] adjektiv | buntowniczyadjective krnąbrnyadjective |
