lut w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| lut | ług(chemia, chemiczny) (potocznie, potoczny) wodny roztwór silnej zasady nieorganicznej; |
| lut [~en, ~ar] | nachylenie(rzeczownik odczasownikowy) od nachylić |
| luta | lutnia(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) dawny instrument strunowy przypominający mandolinę; napadaćgwałtownie występować przeciw czemuś lub komuś uchylnytaki, który da się uchylać |
| luta [~n, lutor] substantiv | pochylać sięnoun ługowaćnoun |
| luta sig | ciążyćskłaniać się ku czemuś nieurodzajnycechujący się brakiem urodzaju opierać(przenośnie, przenośnia) mieć podstawę lub uzasadnienie w czymś opieraćspocząć całym ciężarem na jakiejś podporze lub oparciu pokładaćzginać się do ziemi; pochylać się do podłoża |
| lutetium | lutet(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Lu i liczbie atomowej 71; |
| lutheran [~en ~er] substantiv | luteraninnoun |
| lutheranism [~en] substantiv | luteranizm(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) doktryna teologiczna, jeden z nurtów protestantyzmu, zapoczątkowany przez Marcina Lutra; |
| luthersk [~t ~a] adjektiv | luterańskiadjective |
| lutning [~en ~ar] substantiv | nachylenie(rzeczownik odczasownikowy) od nachylić |
| luttning | pochyłośćpowierzchnia ukośna względem poziomu |
| luttrad [luttrat ~e] adjektiv | zahartowanyadjective |
| absolut | absolutto, co istniało samo przez się, absolutny duch, Bóg; absolutnie(filozofia, filozoficzny) obiektywnie, niezależnie od czegoś, bezwzględnie absolutnie(historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) mając nieograniczoną władzę, posiadając władzę absolutną absolutniecałkowicie, niezależnie od niczego, niedopuszczając wyjątków absolutnieniekwestionowanie, niebudząc zastrzeżeń absolutny(filozofia, filozoficzny) istniejący obiektywnie bezwarunkowokoniecznie, bezwzględnie, absolutnie bezwzględniew sposób całkowity, zupełnie bezwzględny(matematyka, matematyczny) pozbawiony znaku, będący wynikiem wartości bezwzględnej bezwzględny(metrologia, metrologiczny) wyrażony w tych samych jednostkach, co mierzona wielkość skończonycałkowity, pełny, kompletny |
| absolut [n. ~, ~a] adjektiv | bezwględnyadjective |
| absolut [n. ~, ~a] | absolutny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oparty na zasadach absolutyzmu lub rządzący według tych zasad absolutnycałkowity, zupełny, bezwzględny absolutnyniekwestionowany całkowitytaki, który obejmuje całość; jest pełny, zupełny, kompletny, nie jest ułamkowy, częściowy zupełnymający wszystkie cechy typowe dla danego przedmiotu, pojęcia, danej istoty |
| absolut! | pewnie(potocznie, potoczny) potwierdzenie |
| absolut gehör | słuch absolutny(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zdolność rozróżniania bezwzględnej wysokości dźwięku; |
| absolution [~en] substantiv | absolucja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) rozgrzeszenie, zdjęcie klątwy kościelnej, odpuszczenie grzechów; absolwować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) udzielać absolucji, rozgrzeszenia |
