lut w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| absolution [~en] substantiv | rozgrzeszenie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oczyszczenie z grzechów, odpuszczenie grzechów; |
| absolutism [~en] substantiv | absolutyzm(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) monarchia nieograniczona; |
| absolutist [~en ~er] substantiv | abstynentnoun |
| absolutistisk [~t ~a] adjektiv | absolutystyczny(filozofia, filozoficzny) nacechowany absolutyzmem (doktryną filozoficzną) absolutystyczny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oparty na zasadach absolutyzmu (ustroju państwowego) |
| agglutinerande | aglutynacyjny(językoznawstwo, językoznawczy) taki, który tworzy wyrazy pochodne przez zlepianie słów, a nie na drodze odmiany |
| akolut [~en ~er] substantiv | akolita(kościelny) osoba, której udzielono posługi akolitatu; |
| anakolut [~en ~er] substantiv | anakolut(językoznawstwo, językoznawczy) zdanie niepoprawne pod względem składniowym |
| ansluta [-slöt, -slutit, -sluten -slutet -slutna, pres. -sluter] verb | przyłączaćverb tematykaverb złączyćverb |
| ansluta sig | dołączaćstawać się samemu członkiem lub częścią jakiegoś istniejącego zbioru (synonim (2.1)) dołączaćstawać się uczestnikiem lub elementem czego |
| ansluta till | przystawaćwyrażać zgodę na coś |
| ansluten | uzbrojonymający wyposażenie służące bytowaniu, przetrwaniu lub rozwojowi |
| anslutning [~en ~ar] substantiv | Anschluss(historia, historyczny, historycznie) przyłączenie Austrii do III Rzeszy; inkorporacja(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wcielenie, włączenie do jakiejś całości, zwłaszcza jednego terytorium w innego państwa |
| arbetsdagens slut | fajrant(potocznie, potoczny) koniec dnia pracy lub przerwa w pracy |
| avslut [~et; pl. ~] substantiv | koda(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zakończenie kompozycji muzycznych zawierające zwięzłe powtórzenie głównych tematów |
| avsluta | dopełniaćczynić powinności, by coś zakończyć finalizowaćdoprowadzać coś do końca (finału) końcówka(potocznie, potoczny) końcowa część czegoś końcowyten przed definitywnym końcem; bliski końcowi zakończenie(rzeczownik odczasownikowy) od zakończyć |
| avsluta [~de, ~t] | kończyćwykonywać coś, co zostało zaczęte, do końca |
| avslutad [-slutat ~e] adjektiv | biegleadjective |
| avslutas | kończyćmieć koniec, zakończenie |
| avslutning [~en ~ar] substantiv | zakończenienoun |
| beslut [~et; pl. ~] substantiv | decyzjanoun rezolucja(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zbiorowa uchwała podjęta w wyniku obrad uchwała(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) akt woli kolegialnego organu państwowego, samorządu lub organizacji, podejmowany z reguły na posiedzeniu tego gremium, po przeprowadzeniu głosowania; |
| besluta [beslutade el. beslöt, beslutat, beslutad n. beslutat, pres. beslutar] verb | decydowaćverb rozstrzygaćverb |
| besluta sig | decydowaćpostanawiać coś zrobić |
| beslutsam [~t ~ma] adjektiv | rezolutnyadjective stanowczyadjective |
| beslutsmässighet [~en] substantiv | kworumnoun |
| det förfluten | przeszłośćwszystko to, co już się wydarzyło; |
| eluttag [~et; pl. ~] substantiv | gniazdko(potocznie, potoczny) gniazdo do łączenia urządzeń sieci elektrycznej, telefonicznej itp. |
| evolution [~en ~er] substantiv | ewolucja(biologia, biologiczny) ciągły proces, polegający na stopniowych zmianach cech gatunkowych kolejnych pokoleń wskutek eliminacji przez dobór naturalny lub sztuczny części osobników z populacji; |
