kasta w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| smutskasta [~de ~t] verb | wymaz(medycyna, medyczny) próbka materiału biologicznego pobrana w celu wykonania badania morfologicznego, cytologicznego lub mikrobiologicznego; |
| spjutkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | oszczepniczkanoun oszczepnik(sport, sportowy) sportowiec uprawiający rzut oszczepem włócznik(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) żołnierz uzbrojony we włócznię, walczący włócznią |
| tärningen är kastad | klamka zapadłao sytuacji, w której coś zostało przesądzone lub została podjęta ostateczna decyzja kości zostały rzucone(książkowy) stała się rzecz nieodwracalna; zapadła ostateczna decyzja; |
| underkasta sig | poddaćpodporządkować się czemuś, pozwolić dokonać coś na sobie |
| utkastare [~n; pl. ~, best. pl. -kastarna] substantiv | garłacz(architektura, architektoniczny) dekoracyjne zakończenie rynny dachowej, rozpowszechnione w budownictwie gotyku i renesansu; |
| vattenkastare | rzygacz(architektura, architektoniczny) dekoracyjne zakończenie rynny lub odprowadzenia wody z dachu w postaci figurki lub głowy zwierzęcia, człowieka, potwora itp.; |
