grund w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| grund | osnowa(włókiennictwo) sposób ułożenia nici w tkaninie, w które wplata się nici wątku; także same nici tworzące ten układ; podstawapewna zasada, baza teoretyczna podstawatylko w lm podstawy → elementarna wiedza z danej dziedziny powierzchniowypojawiający się/występujący na powierzchni płycizna(geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) płytki obszar zbiornika wodnego lub rzeki płytkitaki, który nie ma dużej głębokości; charakteryzujący się płytkością; niegłęboki |
| grund [grunt, ~a] adjektiv | podwalinaadjective |
| grund [grunt, ~a] | mielizna(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) płytkie miejsce w morzu, jeziorze lub rzece; powódcoś, co uzasadnia podjęcie jakiegoś działania lub zmianę stanu emocjonalnego przyczynapowód, dla którego coś się stało; czynnik, który wywołał jakieś zjawisko wzgląd(najczęściej w liczbie mnogiej) przyczyny, określone aspekty |
| grunda [~de ~t] verb | gruntowaćverb opierać(przenośnie, przenośnia) brać coś za podstawę, uzasadniać coś czymś uruchamiaćverb zawiązywaćverb |
| grunda sig | opierać(przenośnie, przenośnia) mieć podstawę lub uzasadnienie w czymś |
| grunda sig på | polegaćna czymś działać według jakiejś reguły, zasady |
| grundare [~n; pl. ~, best. pl. grundarna] substantiv | fundatornoun założycielnoun założycielkanoun |
| grundareffekt | |
| grundlag | formacjaformowanie |
| grundlag [~en, ~ar] | konstytucja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, który zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie; |
| grundlagsvidrig [~t ~a] adjektiv | niekonstytucyjny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) niezgodny z konstytucją |
| grundlig [~t ~a] adjektiv | gruntownyadjective obszernyadjective |
| grundläggande adjektiv | fundamentalnyadjective istotnyadjective podstawowyadjective |
| grundläggare [~n; pl. ~, best. pl. -läggarna] substantiv | założycielkanoun |
| grundlös [~t ~a] adjektiv | bezpodstawnyadjective bezprzyczynowyadjective nieuzasadnionyadjective |
| grundord [~et; pl. ~] substantiv | źródłosłów(językoznawstwo, językoznawczy) słowo wyjściowe w etymologii |
| grundskola [~n -skolor] substantiv | szkoła podstawowa(edukacja, edukacyjny) szkoła, w której dzieci zaczynają obowiązkową naukę; |
| grundsten [~en ~ar] substantiv | kamień węgielny(przenośnie, przenośnia) podstawa, najważniejsza część czegoś kamień węgielnynoun |
| grundtal [~et; pl. ~] substantiv | liczebnik główny(gramatyka) nazwa liczby całkowitej |
| grundton [~en ~er] substantiv | toniczny(biologia, biologiczny) odnoszący się do napięcia tkanek tonika(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) funkcja harmoniczna rozładowująca napięcie tonalne |
