från w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| från adverb | odadverb odadverb odeadverb spośródadverb zadverb zadverb zadverb zadverb zadverb zeadverb |
| från alla håll | zewsząd(książkowy) ze wszystkich stron |
| från alla håll och kanter | zewsząd(książkowy) ze wszystkich stron |
| från första början | w pierwszej kolejnościnajpierw |
| från hjässan till fotabjället | |
| från Koblenz | koblencjaninmieszkaniec Koblencji koblenckizwiązany z Koblencją, dotyczący Koblencji |
| från Milano | mediolańskizwiązany z Mediolanem, wywodzący się z Mediolanu |
| från och med | począwszy od…tworząca konstrukcje opisujące początek omawianego wydarzenia lub miejsce początku czegoś |
| från pärm till pärm | od deski do deskiod początku do końca |
| frånfälle [~t ~n] substantiv | śmierć(medycyna, medyczny) (fizjologia, fizjologiczny) trwałe ustanie procesów życiowych lub aktywności; |
| frånhända [-hände, -hänt, -händ n. -hänt, pres. -händer] verb | zdejmowaćverb |
| frånkopplad | akustyczny(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) używający niezelektryfikowanych, tradycyjnych instrumentów bez prądu(dosłownie) bez zasilania energią elektryczną bez prądu(potocznie, potoczny) (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) (o wykonywaniu muzyki i sposobie jej rejestracji) akustyczny, akustycznie; |
| frånkoppling [~en ~ar] substantiv | rozłączaćnoun |
| frånse [-såg, -sett, -sedd n. -sett, pres. -ser] verb | opróczverb |
| frånskild [-skilt ~a] adjektiv | rozwiedzionyadjective |
| frånskild kvinna | rozwódkakobieta, która się rozwiodła |
| frånstötande adjektiv | odpychającyadjective przykryadjective przykryadjective przykryadjective |
| frånsäga sig | ustępowaćrezygnować ze swoich korzyści lub praw, zrzekać się na czyjąś korzyść wyrzeczrezygnować z czegoś |
| frånta [-tog, -tagit, -tagen -taget -tagna, pres. -tar] verb | obrabiać(potocznie, potoczny) zabierać komuś jego rzeczy |
| frånvarande adjektiv | nieobecny(przenośnie, przenośnia) będący myślami gdzie indziej nieobecnyadjective niespokojnyadjective |
| frånvaro [~n] substantiv | nieobecność(przenośnie, przenośnia) brak uwagi, brak koncentracji nieobecność(urzędowy) opuszczenie lekcji, zajęć, dnia pracy itp. |
