Polski | Szwedzki |
---|---|
podłoże noun spodnia warstwa | bakgrund [~en ~er]substantiv |
podły (potocznie, potoczny) w złym gatunku, kiepskiej jakości, w złym stanie adjective | erbarmlig [~t ~a]adjektiv kass [~t ~a]adjektiv lumpen [lumpet lumpna]adjektiv skral [~t ~a]adjektiv tarvlig [~t ~a]adjektiv undermålig [~t ~a]adjektiv |
podły pozbawiony skrupułów, postępujący nieuczciwie w sposób świadomy, celowy, popełniający czyny haniebne, zasługujący na potępienie i pogardę | gemen [~t, ~a] |
podły adjective pozbawiony skrupułów, postępujący nieuczciwie w sposób świadomy, celowy, popełniający czyny haniebne, zasługujący na potępienie i pogardę | elak [~t ~a]adjektiv låg [~t ~a, lägre lägst]adjektiv lågsinnad [-sinnat ~e]adjektiv lumpen [lumpet lumpna]adjektiv nedrig [~t ~a]adjektiv |
podły wynikający z czyjejś niegodziwości | gemen [~t, ~a] |
podły adjective wynikający z czyjejś niegodziwości | elak [~t ~a]adjektiv låg [~t ~a, lägre lägst]adjektiv lågsinnad [-sinnat ~e]adjektiv lumpen [lumpet lumpna]adjektiv nedrig [~t ~a]adjektiv |
podmenu (informatyka, informatyczny) menu podrzędne w stosunku do innego | |
podmiejski znajdujący się na przedmieściu | |
podmiot (filozofia, filozoficzny) człowiek, jednostka noun | subjekt [~et; pl. ~]substantiv |
podmiot (gramatyka) część zdania, wyraz lub grupa wyrazów określająca wykonawcę czynności; noun | subjekt [~et; pl. ~]substantiv |
podmiot (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba lub instytucja, która wykonuje jakąś czynność prawną, mająca prawa wobec czegoś noun | subjekt [~et; pl. ~]substantiv |
podmokły noun | sank [~t, ~a]substantiv |
podmokły adjective nasiąknięty wodą | fuktig [~t ~a]adjektiv |
podmorski leżący pod powierzchnią morza; przeznaczony do działania pod powierzchnią morza; dziejący się pod powierzchnią morza | |
podmuch noun | pust [~en ~ar]substantiv |
podmuch noun strumień powietrza | by [~n ~ar]substantiv |
podmurówka płytki kamienny, ceglany lub betonowy fundament, na którym opiera się konstrukcja budynku | |
podnajmujący adjective | inneboendeadjektiv |
podniebienie (anatomia, anatomiczny) górna część jamy gębowej kręgowców; noun | gom [~men ~mar]substantiv |
podniecać wywoływać czymś stan silnego pobudzenia seksualnego | |
podniecać verb wywoływać stan silnego radosnego pobudzenia nerwowego i uczuciowego | excitera [~de ~t]verb |
podniecać verb wzmagać intensywność czegoś | snatta [~de ~t]verb |
podniecający | |
podniecenie (rzeczownik odczasownikowy) od podniecić noun | erigering [~en]substantiv |
podniecenie noun | spänning [~en ~ar]substantiv |
podniecić się | |
podniecony (książkowy) będący w stanie pobudzenia emocjonalnego |