słownik Szwedzko-Polski »
snatta w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| snatta [~de ~t] verb | gwizdnąć(przenośnie, przenośnia) (potocznie, potoczny) ukraść kraśćverb podkradaćverb podniecaćverb podniesienie(rzeczownik odczasownikowy) od podnieść podnoszenie(rzeczownik odczasownikowy) od podnosić skraśćverb wciągaćverb zaiwanić(potocznie, potoczny) ukraść coś |
| snattare [~n; pl. ~, best. pl. snattarna] substantiv | żul(pospolicie) (pogardliwie, pogardliwy) chuligan lub drobny przestępca |
