accent w języku polskim

Szwedzki	Polski
accent [~en ~er] substantiv	akcent(językoznawstwo, językoznawczy) wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu; noun akcent(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) wyraźniejsze, silniejsze podkreślenie jakiegoś dźwięku lub współbrzmienia; noun nacisknoun zaakcentowanie czegoś, wyróżnienie
accentförskjutning [~en ~ar] substantiv	transakcentacja(językoznawstwo, językoznawczy) sztuczne przeniesienie akcentu w wyrazie, np. w celu uzyskania rytmu piosenki lub wiersza; noun
accentuera [~de ~t] verb	akcentować(językoznawstwo, językoznawczy) wyróżniać sylabę w wyrazie lub wyraz w zdaniu verb akcentować(przenośnie, przenośnia) podkreślać jakieś cechy, kłaść na coś nacisk verb podkreślaćverb uwypuklaćverb
akut accent	akut(fonetyka, fonetyczny) akcent ostry;

Historia wyszukiwania