daemon w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| daemon [daemonis] noun | demon(mitologia, mitologiczny) istota nadprzyrodzona występująca w wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, zajmująca pozycję pośrednią między bogami a ludźmi; o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej nieprzyjazna człowiekowi; geniusznoun |
| daemoniacus [daemoniaca, daemoniacum] adjective | demoniczny(przenośnie, przenośnia) taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity |
| daemonium genius noun | dżin(mitologia, mitologiczny) duch w wierzeniach staroarabskich, powstały z czystego ognia albo też obłoku pary, który wpływa na losy ludzkie dżinn(mitologia arabska) według pogańskich, przedislamskich wierzeń staroarabskich: istota o nadnaturalnej potędze, powstała z ognia (lecz mogąca przyjmować dowolną postać), mająca wpływ na losy ludzi |
| Lacedaemon noun | Lacedemon(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) starożytna Sparta |
| Lacedaemonius noun | Lacedemończyknoun |
| Lacedaemonius adjective | lacedemońskiadjective |
