słownik Niemiecko-Polski »

ragen w języku polskim

NiemieckiPolski
beitragen [trug bei; hat beigetragen] Verb

przyczyniać sięverb
być częściowo przyczyną czegoś, wpływać na powstawanie czegoś

Betragen [betrug; hat betragen] Substantiv

sprawowanie(rzeczownik odczasownikowy) od sprawować
noun

betrauen | übertragen Verb

powierzaćverb
poddawać czyjejś opiece

bringen | hinbringen | hintragen | tragen Verb

donosićverb
przynosić, dostarczać do określonego miejsca

davontragen [trug davon; hat davongetragen] Verb

odnosićverb

ponieśćverb

ponosićverb

zyskaćverb

zyskiwaćverb

deklamieren | rezitieren | vortragen Verb

deklamowaćverb
z ekspresją wygłaszać utwór literacki

Eintragen [trug ein; hat eingetragen] (in mit Akkusativ) Substantiv

zapisnoun
zapisanie, rejestracja czegoś

einprägen [prägte ein; hat eingeprägt] Verb

zaszczepiać(przenośnie, przenośnia) propagować nowe idee, wprowadzać nowe prądy
verb

einsetzen | eintragen Verb

wstawiaćverb
dopisywać do tekstu

erdulden | ertragen Verb

znosićverb
tolerować coś nieprzyjemnego

Eulen nach Athen tragen

dolewać wody do studni

Eulen nach Athen tragen Verb

wozić drewno do lasuverb
wykonywać niepotrzebną pracę

wozić żyto na Zawiśleverb
wykonywać niepotrzebną pracę

fragen [fragte; hat gefragt] (Akkusativ) Verb

pytaćverb
wypowiadać się w formie wymagającej odpowiedzi

zapytaćverb
zadać pytanie

die Frage [der Frage; die Fragen] Substantiv

interrogacjanoun
figura retoryczna polegająca na zadaniu pytania zamiast podania twierdzenia

kwestianoun
motyw postępowania

kwestianoun
problem wymagający rozważenia lub rozwiązania

fruchtbar | fruchttragend Adjektiv

żyzny(rolnictwo, rolniczy) dający wysokie plony
adjective

die Garage [der Garage; die Garagen] Substantiv

garażnoun
wydzielony budynek lub część budynku służąca do parkowania pojazdów i zapewniająca im ochronę przed środowiskiem zewnętrznym i złodziejami;

wozownia(architektura, architektoniczny) budynek przeznaczony do przechowywania wozów konnych
noun

tragen [du trägst, du trugst, du trügest; er trägt; hat getragen; trag (e ) ] Verb

nieśćverb
zmieniać położenie jakiegoś przedmiotu, idąc i będąc nim obciążonym

nosićverb
fizycznie trzymając zmieniać położenie zewnętrznego obiektu

nosićverb
o ubraniu, okularach, znakach, itd mieć na sobie

taszczyć(potocznie, potoczny) nieść, ciągnąć z trudem coś (rzadziej kogoś), ciężkiego lub niewygodnego
verb

Tragen [du trägst, du trugst, du trügest; er trägt; hat getragen; trag (e ) ] Substantiv

noszenie(rzeczownik odczasownikowy) od nosić
noun

glänzend | hervorragend Adjektiv

kwitnący(przenośnie, przenośnia) w doskonałej formie; wyglądający zdrowo
adjective

Halskragen Substantiv

koloratka(krawiectwo) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) biały, sztywny kołnierzyk noszony przez duchownych chrześcijańskich;
noun

das herausragen Verb

górowaćverb
brzmieć głośniej, wyodrębniać się wśród innych głosów

odznaczaćverb
wyróżniać się czymś

wybićverb
awansować, wyróżnić się

zaznaczaćverb
stawać się wyraźnym

herumtragen [trug herum; hat herumgetragen] Verb

nosić coś ze sobąverb

heruntertragen | hinuntertragen Verb

znosićverb
przemieszczać coś własnymi siłami w dół

hintragen [trug hin; hat hingetragen] Verb

zanieśćverb

zanosićverb

123