falle w języku polskim
| Niemiecki | Polski |
|---|---|
| Abfälle | Unrat Substantiv | nieczystościnoun |
| der Abfalleimer [des Abfalleimers; die Abfalleimer] Substantiv | kosz do śmiecinoun kosz na śmiecinoun |
| Abfalleimer Müllcontainer Unordnung Substantiv | śmietnik(potocznie, potoczny) bałagan, nieporządek |
| Abfalleimer | Mülleimer | Abfallkorb Substantiv | kosznoun |
| abfallen Verb | spieraćverb |
| abfallen | abbröckeln Verb | odpadaćverb |
| die Abfallentsorgung [der Abfallentsorgung] Substantiv | usuwanie odpadównoun |
| auffallend [auffallender; am auffallendsten] Adverb | wydatnieadverb |
| der Anfall [des Anfall(e)s; die Anfälle] Verb | dopasowywaćverb dopasowywaćverb mieścićverb |
| auf den Wecker gehen | lästig fallen Verb | zawracać głowę(potocznie, potoczny) niepotrzebnie zajmować kogoś swoimi sprawami lub problemami, przeszkadzać, być natrętnym lub nie dawać spokoju |
| auf die Nerven fallen | auf die Nerven gehen | nerven Verb | grać na nerwachverb |
| das auffallen Verb | postrzegaćverb |
| das auffallen Substantiv | przyciągać uwagęnoun rzucać się w oczynoun |
| auffallend | verblüffend Adverb | uderzającoadverb |
| aufgeben | erlassen | fallenlassen fallen lassen Verb | cisnąć w kątverb |
| aufgeben | fallenlassen fallen lassen Verb | zaniechaćverb |
| auseinanderfallen Adjektiv | odrębnyadjective |
| der Ausfall [des Ausfall(e)s; die Ausfälle] Substantiv | diatryba(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) uprawiany w starożytności przez filozofów moralizatorski gatunek literacki w formie swobodnego dialogu lub mowy, łączący prostotę stylu z wywodem retorycznym rezultatnoun |
| ausfallen | |
| ausfallen Verb | wypadaćverb |
| ausgefallen | schick | auserlesen | ausgesucht | ungewöhnlich Adjektiv | wyszukanyadjective |
| der Autounfall [des Autounfall(e)s; die Autounfälle] Substantiv | |
| befallen [befällt; befiel; hat befallen] Substantiv | hiperprodukcja(ekonomia, ekonomiczny) produkcja, która przewyższa zapotrzebowanie |
| der Beifall [des Beifall(e)s; —] Substantiv | brawonoun oklaskinoun |
| bröckeln | bröseln | zerfallen Verb | kruszyćverb |
| die Würfel sind gefallen | kości zostały rzucone(książkowy) stała się rzecz nieodwracalna; zapadła ostateczna decyzja; |
| der Durchfall [des Durchfall(e)s; die Durchfälle] Substantiv | rozwolnienie(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) wydalanie luźnego lub wodnistego stolca |
| durchfallen [fiel durch; ist durchgefallen] Verb | nawalić(potocznie, potoczny) zawieść w czymś, nie zdołać zrobić czegoś z własnej winy nawalić(potocznie, potoczny) zepsuć się oblewaćverb odpadaćverb |
| durchfallen [fiel durch; ist durchgefallen] Substantiv | niedostateczny(urzędowy) (edukacja, edukacyjny) najniższa ocena szkolna, stopień niedostateczny |
| der Einfall [des Einfall(e)s; die Einfälle] Substantiv | inwazja(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) najazd lub wtargnięcie zbrojne na czyjeś terytorium; myśl(potocznie, potoczny) pomysł |
