turba w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| turba [turbae] (1st) F noun | naruszenie(rzeczownik odczasownikowy) od naruszyć rzeszanoun tłumnoun zaburzenienoun zakłócenienoun |
| turba | turbamentum noun | rozgardiasznoun |
| turbo [turbare, turbavi, turbatus] (1st) verb | niepokoićverb |
| affectus | commotio | permotio | perturbatio noun | afekt(psychologia, psychologiczny) wszelkie poruszenie lub wzruszenie umysłu |
| imperturbabilis [imperturbabilis, imperturbabile] adjective | beztroskiadjective |
| imperturbatio noun | spokojność(przestarzałe, przestarzały) (dawniej, dawny) poczucie bezpieczeństwa, brak obaw, lęków |
| masturbari verb | onanizować(seksuologia, seksuologiczny) zaspokajać popęd płciowy przez pobudzanie narządów płciowych |
| masturbatio [masturbationis] (3rd) F noun | masturbacja(medycyna, medyczny) (zobacz) onanizm |
| perturbo [perturbare, perturbavi, perturbatus] (1st) verb | jeżyćverb |
| perturbatio [perturbationis] (3rd) F noun | namiętność(przenośnie, przenośnia) (poetycki, poetycko) bardzo silne zainteresowanie daną dziedziną, problematyką namiętnośćnoun pasjanoun rozruchynoun |
