tempus w języku polskim

Łacina	Polski
tempus [temporis] (3rd) N noun	czas(gramatyka) sposób odmiany czasownika, polegający na rozróżnianiu chwili wykonania czynności względem momentu wypowiedzi noun czasnoun chwila, moment, pora czasnoun wymiar używany do określania kolejności zdarzeń; okresnoun przedział czasu, czas trwania czegoś sezon(handel, handlowy) pora roku noun sezon(rolnictwo, rolniczy) okres dojrzewania i zbioru owoców lub innego rodzaju płodów rolnych noun sezon(telewizja, telewizyjny) zbiór odcinków serialu telewizyjnego zazwyczaj emitowanych w ciągu jednego roku lub półrocza noun sezonnoun okres, kiedy coś się odbywa, czas o szczególnie sprzyjających warunkach do określonej działalności, wykonywania pewnych czynności itp. skroń(anatomia, anatomiczny) boczna część głowy za oczami; noun
tempus adjective	napiętyadjective przepełniony napięciem psychicznym
in tempus adverb	w swoim czasieadverb w odpowiednim, właściwym momencie
postmeridianum tempus interjection	dzieńdoberek(potocznie, potoczny) (żartobliwie) dzień dobry interjection
postmeridianum tempus adverb	po południuadverb w godzinach popołudniowych, przed wieczorem
summum tempus noun	najwyższy czasnoun ostatnia chwila na coś
vesper \| postmeridianum tempus noun	popołudnienoun okres pomiędzy południem a wieczorem

Historia wyszukiwania