słownik Łacino-Polski »
praepositus w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| praepositus [praepositi] (2nd) M noun | dziekan(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przewodniczący rady adwokackiej prezesnoun przewodniczącynoun |
| praepositus villae noun | konetabl(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) człowiek z tytułem konetabla (1.1) konetabl(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) w średniowiecznej i renesansowej Francji: tytuł naczelnego wodza królewskich wojsk; posterunkowynoun |
| parochus | praepositus noun | proboszcz(kościelny) ksiądz zarządzający parafią; |
