post w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| post noun | cztery litery(związek frazeologiczny) (eufemistycznie) dupa, pupa pupanoun zadek(zdrobniale) od: zad |
| post adverb | poadverb potemadverb z tyłuadverb zaadverb zaadverb |
| postea adjective | późny(tylko w stopniu wyższym: późniejszy) będący w przyszłości innym, niż poprzednio; przyszły późny(tylko w stopniu wyższym: późniejszy) następujący po czymś, co miało miejsce wcześniej; dalszy |
| posterus [postera -um, posterior -or -us, postremus -a -um] adjective | następnyadjective |
| posthabeō verb | osadzaćverb osadzaćverb pokładaćverb posadzićverb stawiaćverb ustawiaćverb |
| postis [postis] noun | węgar(budownictwo) belka, która ogranicza z boku otwór drzwiowy lub okienny wspierający łuk lub nadproże; |
| postmeridianum tempus interjection | dzieńdoberek(potocznie, potoczny) (żartobliwie) dzień dobry |
| postmeridianum tempus noun | popołudnienoun |
| postmeridianus dies noun | popołudnienoun |
| postquam conjunction | zaś(Poznań) potem, następnie, później |
| postscaenium [postscaenii] noun | backstage(środowiskowy) kulisy, zaplecze, zwykle pokazu mody zapleczenoun |
| postulo [postulare, postulavi, postulatus] verb | domagać sięverb żądaćverb |
| postulō verb | postulowaćverb |
| postulō noun | postulat(logika, logiczny) (matematyka, matematyczny) teza, która nie wymaga udowodnienia i stanowi podstawę w dalszym wnioskowaniu; |
| pono [ponere, posivi, postus] verb | kłaśćverb |
| postīcum noun | backdoor(informatyka, informatyczny) luka w zabezpieczeniach, swoista furtka utworzona umyślnie w celu późniejszego wykorzystania |
| postīcus verb | stanąć dębaverb |
| postīcus adjective | tylnyadjective |
| a posteriori adjective | a posteriori(logika, logiczny) o poznaniu, teorii: wywiedzione indukcyjnie z obserwacji faktów; |
| apostasia [apostasiae] noun | apostazja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) porzucenie jakiejś wiary religijnej; |
| apostata [apostatae] noun | apostatanoun |
| apostatrix [apostatricis] noun | apostatkanoun |
| apostolus [apostoli] noun | apostoł(przenośnie, przenośnia) ktoś, kto rozpowszechnia jakieś idee, zasady, poglądy, nauki apostoł(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) każdy z dwunastu najbliższych uczniów Jezusa Chrystusa powołanych przez niego w celu głoszenia jego nauk; apostoł(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ktoś, kto rozpowszechnia chrześcijaństwo |
| apostolicus [apostolici] adjective | apostolskiadjective |
