c w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| caduceus [caducei] noun | kaduceusz(mitologia grecka) (mitologia rzymska) laska opleciona dwoma wężami, pochylającymi ku sobie łby, niekiedy przewiązana wstążkami, zakończona parą skrzydeł lub wieńcem; atrybut bogów: greckiego Hermesa i greckiej Irydy oraz rzymskiego Merkurego; emblemat pokoju i handlu; |
| cadurcum [cadurci] noun | narzutanoun |
| cadāverōsus adjective | trupiadjective |
| caecus [caeci] noun | niewidomynoun |
| caecus [caeci] adjective | niewidomyadjective ślepyadjective |
| Caecilia [caeciliae] noun | Cecylianoun |
| caecilia [caeciliae] noun | padalec(zoologia, zoologiczny) Anguis, rodzaj beznogiej jaszczurki; |
| Caecilius noun | Cecyliusznoun |
| caecitās noun | ślepota(medycyna, medyczny) utrata wzroku, niewidzenie ślepota(przenośnie, przenośnia) niedostrzeganie faktów |
| caecō verb | oślepiaćverb |
| caedere verb | mordowaćverb powalaćverb rąbaćverb siekać(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) drobno kroić |
| caedo [caedere, cecidi, caesus] verb | zabićverb |
| caedō noun | zabicie(przenośnie, przenośnia) przerwanie jakiejś czynności lub zjawiska zabicienoun zabijanie(rzeczownik odczasownikowy) od zabijać |
| caelebs [caelibis] noun | singiel(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) (zobacz) singel |
| caeles [caelitis] noun | bóstwo(przenośnie, przenośnia) przedmiot uwielbienia |
| Caelestinus noun | Celestynnoun |
| caelestis [caelestis] adjective | niebiańskiadjective niebiańskiadjective nieziemskiadjective rajskiadjective |
| Caelum [caeli] noun | Rylec(astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; |
| caelum [caeli] noun | aura(meteorologia, meteorologiczny) zespół zjawisk atmosferycznych dłuto(technologia, technika, techniczny) metalowe narzędzie, złożone z uchwytu i ostrza, używane m.in. do ręcznej obróbki rzeźbiarskiej, wykonywania otworów, zagłębień, rzeźbienia, przecinania i wygładzania; niebo(astronomia, astronomiczny) (meteorologia, meteorologiczny) część atmosfery lub kosmosu widziana z Ziemi jako otaczająca ją sfera; niebo(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) mityczne miejsce, gdzie przebywa Bóg, bogowie pogodanoun |
| Caelus [caeli] noun | Uranos(mitologia grecka) bóg i uosobienie nieba; syn i mąż Gai; |
| Caelia [caeliae] noun | Celianoun Celinanoun |
| caelibatus [caelibatus] noun | agamianoun |
| caeliscalpium noun | drapacz chmur(architektura, architektoniczny) (budownictwo) bardzo wysoki budynek wieżowiec(architektura, architektoniczny) (budownictwo) wolnostojący wielokondygnacyjny budynek o niewielkiej w stosunku do wysokości powierzchni podstawy; |
| Caelius noun | Celius(geografia, geograficzny) jedno z siedmiu wzgórz, na których wznosił się starożytny Rzym, położone między Eskwilinem a Awentynem; |
